Inside Llewyn Davis (2013)
Ethan Coen, Joel Coen
Οι Κοέν αρέσκονται στο να κρύβονται, να παίζουν με τις προσδοκίες του θεατή, να μεταμφιέζονται. Χρησιμοποιούν το μύθο, όχι για να αποκαλύψουν, αλλά για να σκιάσουν και να σπείρουν την αμφιβολία. Η ιστορία που βλέπουμε να εξελίσσεται είναι αυτή του Llewyn Davis, ενός φανταστικού μουσικού, που θυμίζει τον αληθινό Ντέηβ Βανκ Ρονκ. Ο Ντέϊβις είναι μια μορφή, που όπως ακριβώς κινηματογραφείται στα πρώτα πλάνα της ταινίας, κολυμπάει συνέχεια μεταξύ σκοταδιού και φωτός. Αδέκαρος, μόνος, περνώντας τις νύχτες του σε καναπέδες γνωστών και φίλων κινείται στην παλλόμενη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’50, που απεικονίζεται πειστικότατα από τους Κοέν, προσπαθώντας αρχικά να εκφραστεί κι αργότερα απλά να επιβιώσει.
Όπως ακριβώς οι γεμάτοι πόνο στίχοι και οι υποβλητικές εικόνες των αμερικανικών φολκ τραγουδιών, στα οποία κυριαρχούν οι θρησκευτικές παραστάσεις, μια ερωτική επιθυμία που μάλλον στηρίζεται στο συναίσθημα και την ανάγκη διαχείρισης του, παρά στη σωματική έλξη όπως στα νέγρικα μπλουζ, μια αυτοκαταστροφική ροπή και αγάπη προς το θάνατο και μια έντονη τάση προς το μυθικό, το σινεμά των αδελφών Κοέν είναι ποιητικό και θλιμμένο. Το Inside Llewyn Davis , είναι μια ταινία βαθιά υπαινιχτική. Ουσιαστικά δυο ιστορίες εξελίσσονται, μια εμφανής και μια πολύ πιο δυσδιάκριτη. Μια ανάγκη δικαίωσης και μια σταθερή μοναξιά διαποτίζουν το έργο. Ο πνευματισμός και η τάση προς το φανταστικό, συνέχεια κάνουν αισθητή τη παρουσία τους, άλλοτε υπόγεια (η γάτα που όλο φεύγει, το “φάντασμα” του αυτόχειρα παλιού συνεργάτη του πρωταγωνιστή, ο υπέροχα “διαβολικός” Τζων Γκούντμαν που για άλλη μια φορά χρησιμοποιείται από τους Κοέν σαν περσόνα κακού πνεύματος) άλλοτε πιο εμφανώς-ο εξόφθαλμα ανύπαρκτος κουστουμαρισμένος “φίλος”, που καταδιώκει και κατατρέχει τον πρωταγωνιστή, μια μορφή βγαλμένη από εφιάλτη. Το φαντασιακό και το αληθινό συμπλέκονται με τρόπο κομψότατο. Το λεπτό χιούμορ, αυτή τη φορά πιο υπαινιχτικό απ ότι στα παλιότερα έργα τους, (οι υπέροχοι χαρακτήρες-καρικατούρες, που τόσο συχνά χρησιμοποιούν, περιορίζονται) επίσης επηρεάζει σημαντικά το ύφος της ταινίας.
