Τραγουδιστά:) «Πέντε βιβλία είναι λίγα, πολύ λίγα – πέντε βιβλία είναι λίγα, τι να πω…»)
Όθεν: Από ελληνική λογοτεχνία, διαλέγω (η σειρά είναι τυχαία) το Εκατό του Γιάννη Ευσταθιάδη [(Μελάνι) λίρα εκατό για τους θιασώτες της μικρής έως πολύ μικρής φόρμας], την Αθανασία των σκύλων του Κώστα Μαυρουδή [(Πόλις) οξύνοια, ευαισθησία και, προπάντων, καλαισθησία], τη Μοναδική οικογένεια του Λευτέρη Καλοσπύρου [(Πόλις) τολμηρό, ρηξικέλευθο, γοητευτικά… “ενοχλητικό”], τις Αλεπούδες στην πλαγιά του Ιάκωβου Ανυφαντάκη [(Πατάκης) θαυμαστή κινηματογραφική διαχείριση του αφηγηματικού χρόνου], το Σύνδρομο Σταντάλ του Γιάννη Δούκα [(Πόλις) εγκεφαλική ποίηση που, όμως, “κλείνει το μάτι” στον αναγνώστη ανοίγοντάς του πονηρά παράθυρα απ’ όπου τρυπώνουν το χιούμορ και το συναίσθημα] και, τέλος, τις Δώδεκα φυσιογνωμίες του Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη με σχέδια της Ελεάννας Μαρτίνου [(Γαβριηλίδης) το βιβλίο ενός απαράμιλλου στιλίστα, για τον οποίο ισχύει ό,τι έχω πει κάποτε για τον Jean Echenoz: “Αυτός ο άνθρωπος μπορεί να μεταπλάσει σε συναρπαστικό κείμενο έναν τηλεφωνικό κατάλογο”]. Όσο για την ξένη λογοτεχνία, ας μου επιτραπεί να ευλογήσω τα γένια μου (που δεν έχω): Αστερισμός ζωτικών φαινομένων του Anthony Marra [(Ίκαρος) ένα συγκλονιστικό opus primus που μου δόθηκε η χάρις και η τιμή να μεταφράσω].
[H φωτογραφία, από τη Θυσία του Αντρέι Ταρκόφσκι, φόρος τιμής στον σπουδαίο σκηνοθέτη που σαν σήμερα (29.12.1986) αποχαιρέτησε τα εγκόσμια.]
