ΚΑΘΕ ΝΕΟ ΛΕΞΙΚΟ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΟ ΠΕΛΑΓΟΣ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΥΦΑΛΟΥΣ ΤΟΥ! (ΙΙ)
Στο τρίμηνο που παρήλθε από τη δημοσίευση του α΄ μέρους αυτού του αφιερώματός μας στο Χρηστικό Λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών, υπήρξαν αρκετές δημόσιες τοποθετήσεις για την εν λόγω έκδοση –εμπεριστατωμένες και εμβριθείς αλλά και κάποιες με βάση κυρίως το θυμικό. Στο Φρέαρ, πάντως, ευελπιστούμε να συνεισφέρουμε και με το β΄ μέρος στον καλόπιστο και γόνιμο διάλογο γύρω από το τόσο βαρυσήμαντο αυτό γεγονός. Επαναλαμβάνουμε ότι η προσέγγισή μας έχει κατ’ εξοχήν τη μορφή αποριών για κριτήρια που επιλέχθηκαν ή για στόχους που τέθηκαν, σε σημεία όπου ξεφυλλίζοντας το ΧΛ –δειγματοληπτικά προφανώς ακόμη– βρισκόμαστε σε αμηχανία ή και σύγχυση. Φαίνεται ότι η αγωνία να παραδοθεί ένα λεξικό χωρίς… «κανονιστικό χαρακτήρα», όπως διακηρύττουν οι συντάκτες του –δηλαδή, η πρώτη από συστάσεως του ελληνικού κράτους έκδοση του Εθνικού Τυπογραφείου με τέτοιον χαρακτήρα– ή ξέφυγε κάποια στιγμή ή έγινε αυτοσκοπός…
Μία «καινοτομία», για παράδειγμα, του λεξικού, που δεν κατανοούμε τη σκοπιμότητά της, είναι ότι συλλαβίζει όλες τις λημματογραφούμενες λέξεις. Τι ακριβώς εξυπηρετεί αυτή η «πολυτέλεια» (που αθροιστικά καλύπτει αρκετές δεκάδες σελίδων και… γραμμαρίων σε βάρος αντίστοιχα), εφόσον ο συλλαβισμός ακολουθεί έναν απλούστατο κανόνα της Γραμματικής μας; […]
[Απόσπασμα από το δεύτερο μέρος της εκτενούς κριτικής που δημοσιεύεται στο ενδέκατο τεύχος του περιοδικού Φρέαρ. Υπενθυμίζουμε ότι η ύλη του περιοδικού είναι εντελώς άλλη από την ύλη που δημοσιεύεται καθημερινά στην ιστοσελίδα μας.]
