Γιατί ἔτσι ἄδικα ξεχάστηκε ὁ Στέλιος Λύτρας; Ἕνας ἀκόμη ἀπ’ ὅσους ἔφυγαν νωρίς, πού δέν ἦταν μόνο ποιητής, ἀλλά καί θεατρικός συγγραφέας καί μεταφραστής, μέ παράλληλη ἀσχολία καί μέ τόν κινηματογράφο, κυρίως ὅμως, ὅπως τόν χαρακτήρισε ἡ Λεία Χατζοπούλου-Καραβία, συγγραφέας «πού ἐπανασυνδέει τό θέατρο μέ τήν ποίηση».
Σύμφωνα μέ ὅσα πληροφοριακά στοιχεῖα μοῦ ἔδωσε ἡ γυναίκα του Μαρία Καρακίτσιου, ὁ Στέλιος Λύτρας (λογοτεχνικό ψευδώνυμο τοῦ Στέλιου Πούλου ἀπό τό ἐπίθετο τῆς μητέρας του) γεννήθηκε στήν Ἀθήνα τό 1953, σπούδασε νομικά στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, μέ μεταπτυχιακές σπουδές στήν Ἀθήνα καί στό Λονδίνο, καί –μαζί μέ τή νομική– εἶχε σπουδάσει σκηνοθεσία κινηματογράφου στό Λονδίνο καί στήν Ἀθήνα. Ὑπηρέτησε, ἐπίσης, ὡς διπλωματικός ὑπάλληλος στή Μορφωτική Ὑπηρεσία τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν καί, λίγο πρίν ἀπ’ τόν θάνατό του, ὡς Πρόξενος τῆς Ἑλλάδας στή Βενετία, ὅπου δέν παρέλειψε νά δείξει κι ἐκεῖ, ὅποτε τοῦ δόθηκε ἡ εὐκαιρία, τήν καλλιέργεια καί τήν καλλιτεχνική του εὐαισθησία. Πέθανε τό 1993, σαράντα χρονῶν, πάνω στήν ὥρα πού ἄρχιζε ἡ ὡριμότητά του, ὕστερα ἀπό μιά δεύτερη μάχη μέ τόν καρκίνο.[…]
Ρίχνοντας σήμερα μιά ματιά στίς διάφορες αὐτές δραστηριότητές του, βλέπουμε ὅτι ἡ καταγωγή τοῦ Στέλιου Λύτρα παραμένει κατά βάση ποιητική. Ρομαντικός καί αἰσθησιακός, ἕνας εὐγενικός Ἐλπήνωρ, γιά νά θυμηθοῦμε τόν τίτλο τοῦ πρώτου ποιητικοῦ βιβλίου του, καί esthète ἀπό ἰδιοσυγκρασία, συνδύαζε τήν εὐαισθησία καί τήν ἁβρότητα ἄλλων καιρῶν μέ τήν ἀγάπη του γιά τίς μοτοσυκλέτες, τίς ὑπερβολικές ταχύτητες, τ’ ἀκριβά αὐτοκίνητα καί τό ἐνδιαφέρον γιά τίς ἐξελίξεις τῆς σύγχρονης τεχνολογίας καί τούς ἠλεκτρονικούς ὑπολογιστές. […]
[Απόσπασμα από την παρουσίαση του συγγραφέα που δημοσιεύεται στο ενδέκατο τεύχος του περιοδικού Φρέαρ. Υπενθυμίζουμε ότι η ύλη του περιοδικού είναι εντελώς άλλη από την ύλη που δημοσιεύεται καθημερινά στην ιστοσελίδα μας.]
