Μετάφραση: Οὔρσουλα Φωσκόλου
Πέρασα δυό καλοκαίρια (τό 2012 καί τό 2013) διδάσκοντας ἕνα ἐργαστήρι διάρκειας δύο ἑβδομάδων, στή Θερινή Σύναξη συγγραφέων τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Σουάνι, μαζί μέ τόν Μάρκ Στράντ. Μοιάζει ἐκπληκτικό, τώρα, κάτι τέτοιο καί ὁπωσδήποτε μοῦ φαινόταν κάπως σουρεαλιστικό καί τότε. Ἐγώ ἤμουν, προφανῶς, ἐπικουρικό προσωπικό στή σχολή. Στήν πρώτη συνάντηση ὁ Μάρκ ἄργησε νά ἔρθει, ἔτσι δέν εἶχα χρόνο νά μιλήσω μαζί του πρίν τήν ἔναρξη τοῦ μαθήματος. Καθώς δέν ἤμουν σίγουρη γιά τό πότε θά ἐρχόταν ἤ γιά τό τί ἔπρεπε νά κάνω, ἄρχισα νά μιλῶ στούς σπουδαστές, μόνο καί μόνο γιά νά γλυστρήσει κάποια στιγμή ἐκεῖνος μέσα στήν τάξη μέ τό γατίσιο χαμόγελό του καί νά πεῖ, πρός μεγάλη μου λύπη: «Δέ νομίζω νά ἄρχισες χωρίς ἐμένα;»
Τοῦ ἄρεσε νά δείχνει πιό χύμα καί πιό ἄνετος ἀπό ὅ,τι ἦταν στήν πραγματικότητα• ἀπολάμβανε νά πιάνει τούς ἀνθρώπους λιγάκι ἀπροετοίμαστους καί τό χαρακτηριστικό στοιχεῖο στίς συζητήσεις του ἦταν τό ἀπρόβλεπτο. [ …]
[Ἡ συνέχεια τοῦ κειμένου πού ἔγραψε ἡ Ἀμερικανίδα ποιήτρια A.E. Stallings εἰδικά γιά τό Φρέαρ, στό τεῦχος 10 πού κυκλοφορεῖ ἐδῶ καί καιρό.]
