«Το βιβλίο είναι ένας κόσμος», λέει ο Μπαρτ. «Ο κριτικός βρίσκεται μπροστά στο βιβλίο σε θέση παρόμοια με εκείνη του συγγραφέα μπροστά στον κόσμο». Ο κριτικός ζητά απλώς το δικαίωμα να έχει ένα λόγο και μάλιστα όχι την τελευταία λέξη, συνεχίζει. Πιστεύω στη δύναμη των κειμένων και θεωρώ, μαζί με τον Ρολάν Μπαρτ, τον κριτικό έναν συγγραφέα. Επομένως, δεν θεωρώ σημαντικά αυτά που οι ίδιοι οι κριτικοί λένε για την κριτική, ει μη μόνον από μια σκοπιά ιστορίας, θεωρίας και κοινωνιολογίας της λογοτεχνίας. Το πορτρέτο του κριτικού προκύπτει από τα κείμενά του, από τον λόγο του, με την έννοια του discours, τον λόγο δηλαδή που κατά τον Foucault ενέχει πάντα μια μορφή πρακτικής. […]
[Η συνέχεια του κειμένου στο τεύχος 10, που κυκλοφορεί. Υπενθυμίζουμε ότι η ύλη του τεύχους είναι εντελώς άλλη από την ύλη που δημοσιεύεται καθημερινά στην ιστοσελίδα μας. Στη φωτογραφία ο Πιερ Πάολο Παζολίνι, φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια από τον θάνατό του.]
