Ἕνας μελαχροινός νέος μᾶς σταμάτησε γιά νά μᾶς πουλήσει τριαντάφυλλα. «Δέν εἶχε καθόλου δουλειά σήμερα», εἶπε μέ τά διστακτικά ἑλληνικά του. Εὐχαριστώντας τον, μέ λύπη ἀρνηθήκαμε. Ἐπέμενε λιγάκι κι ἐμεῖς βάλαμε τό χέρι στήν καρδιά, σκύψαμε ἐλαφρά καί ἀρνηθήκαμε. Συνεχίσαμε τόν περίπατό μας καί σταματήσαμε νά δοῦμε τόν ἥλιο πού χαμήλωνε. Σέ λίγο ξαναπέρασε ὁ μελαχροινός νέος καί στάθηκε δίπλα μας.
«Ἔχει σύννεφα», εἶπε, «ἀλλιῶς θά πήγαινε μέσα στή θάλασσα». Μέ ἄνετα ἀλλά κάπως σπασμένα ἀγγλικά ἄρχισε νά μᾶς διηγεῖται πώς τό καλοκαίρι πού δούλευε σερβιτόρος στή Ζάκυνθο ἔβλεπε κάθε πρωί τόν ἥλιο νά βγαίνει ἀπό τά νερά καί τά ἀπογεύματα νά χάνεται μέσα στά νερά. «Τί ὀμορφιά!», πρόσθεσε, καί ἀκόμα πώς «σηκωνόταν νωρίς γιά νά μήν τήν χάσει.»
Σκεπτόμασταν πώς ὅπου νά ’ναι θά μᾶς ξαναπροτείνει νά ἀγοράσουμε τριαντάφυλλα. Ἀλλά αὐτός τά κοίταζε κάπου κάπου χωρίς νά κάνει κάποια προσπάθεια νά μᾶς τά πουλήσει.
Ἀντίθετα ἄρχισε νά μᾶς μιλάει γιά τή Ζάκυνθο ὅπου πηγαίνουν πολλοί Ἄγγλοι καί ἔτσι μποροῦσε νά μιλάει, ἐνῶ ἐδῶ στήν Ἀθήνα «ὅλοι μιλοῦν Ἑλληνικά». […]
[Ἡ συνέχεια τοῦ κειμένου στό τεῦχος 10 τοῦ περιοδικοῦ, πού κυκλοφορεῖ. Ὑπενθυμίζουμε ὅτι ἡ ὕλη τοῦ τεύχους εἶναι ἐντελῶς ἄλλη ἀπό τήν ὕλη πού δημοσιεύεται καθημερινά στήν ἱστοσελίδα μας. Φωτογραφία: Bruce Davidson.]
