Ὁ Σταῦρος Ζουμπουλάκης ‒θεμελιώνεται καὶ ριζώνει πλέον ἡ πεποίθηση‒ ξεπέρασε τοὺς θεολόγους στὴν Ἑλλάδα τῶν ἡμερῶν μας, μολονότι δὲν εἶναι θεολόγος, εἰδικά. Εἶναι ἐπειδὴ μᾶλλον τοῦ δόθηκε ἡ κάθε εἴδους πολυμέρεια, νὰ συγκερνᾶ, πρῶτα, τρεῖς τουλάχιστον ἰδιότητες, τὴ φιλολογική, τὴ φιλοσοφικὴ καὶ τὴ θεολογική. Ἔτσι ἁπλὰ ἔχει τὴ δύναμη καὶ τὴ χάρη νὰ γίνεται, στὰ πλαίσια τοῦ δοκιμίου, καίριος καὶ διεισδυτικὸς καὶ νὰ θίγει τὰ κρισιμότερα ζητήματα ποὺ μᾶς ἀπασχολοῦν σήμερα. Ἀλησμόνητες εἶναι οἱ παρεμβάσεις του στὰ θέματα τῆς παιδείας, τοῦ ἐντεινόμενου ἀποχριστιανισμοῦ στὸ πλαίσιο τῆς ἀφαίρεσης τοῦ ἱεροῦ στοιχείου ἀπὸ τὰ πρόσωπα καὶ τὰ πράγματα τοῦ σημερινοῦ κόσμου, τῆς δικαιοσύνης στὴ σχέση της μὲ τὴ χριστιανικὴ ἀγάπη, τῆς ἀπειλῆς τοῦ νεοναζισμοῦ καὶ τῆς ἀντιχριστιανικότητας τοῦ ναζιστικοῦ φαινομένου, στὰ θέματα τῆς πίστης σὲ ἕναν ἀδύναμο Θεὸ μετὰ τὸ Ὁλοκαύτωμα, στὸ ζήτημα τῆς χριστιανικῆς ἠθικῆς καὶ στὸ συναφὲς τῆς διάκρισης τῶν πνευμάτων. Μὲ προλογικὰ καὶ ἐπιλογικὰ κείμενα σὲ ἔργα τρίτων, μὲ ὀργανωτικὲς πρωτοβουλίες, μὲ εἰσηγήσεις σὲ θεολογικὰ συνέδρια, μὲ ἄρθρα καὶ μελέτες στὸν ἡμερήσιο καὶ περιοδικὸ τύπο, μὲ συγκεντρωτικοὺς τόμους τῶν δοκιμιακῶν κειμένων του, μεταφράσεις καὶ σχόλια σὲ σημαντικὰ ποιητικὰ κείμενα, μὲ τὴν ἐπιμέλεια σημαντικῶν ἔργων τῆς γραμματείας μας, μὲ δυνατὰ αὐτοβιογραφικὰ κείμενα, προπάντων μὲ τὴν πολυετή, ἐξαιρετικὰ δημιουργικὴ διεύθυνση τῆς Νέας Ἑστίας, ἔχει καταλάβει ἀναμφισβήτητα μιὰ κεντρικὴ καὶ πρωτεύουσα θέση στὰ γράμματα καὶ στὴ ζωή μας. […]
[Ἡ συνέχεια τοῦ κειμένου στό τεῦχος 10, πού κυκλοφορεῖ. Στό ἴδιο τεῦχος δημοσιεύεται καί κείμενο τοῦ Κώστα Ἀνδρουλιδάκη μέ τίτλο “Τό ἔργο τοῦ Σταύρου Ζουμπουλάκη. Φιλοσοφικός στοχασμός, χριστιανική θεολογία, ἀνθρωπιστική παιδεία”. Ὑπενθυμίζουμε ὅτι ἡ ὕλη τοῦ τεύχους εἶναι ἐντελῶς ἄλλη ἀπό τήν ὕλη πού δημοσιεύεται καθημερινά στήν ἱστοσελίδα μας.