Καθώς το βλέμμα της κινηματογραφοφιλίας μετασχηματίζεται και η θέαση μεταβάλλει το κοινωνιολογικό φορτίο της (κινηματογραφικές προβολές σε αίθουσες, φεστιβάλ και αφιερώματα Ταινιοθηκών και Λεσχών) σε πιο εσώτερες διαδικασίες (βιντεοθήκη του διαδικτύου), η όποια λίστα ενέχει νομοτελειακά επιλογές από την πλημμυρίδα των εικόνων και ταινιών, λειτουργεί όμως αυτή σαν άμπωτη που κατακαθίζει τα ιζήματά της σε σχήματα και εικόνες εντυπωμένες. Ιδού λοιπόν, μετά τη λίστα τρόπων άντλησης και ανανέωσης της κινηματογραφοφιλίας, οι επόμενες καθεαυτές των ταινιών:
Καλύτερες 10 ξένες ταινίες
1. Κάτω από το δέρμα, 2013, Jonathan Glaze
Μπορεί μια ταινία να αποτυπώσει το σκωτσέζικο σινεμά ή το βρετανικό (που στη λίστα αυτή έχει μια περίοπτη θέση); Τι μπορεί να συμβολίζει αυτή η τόσο χυμώδης γυναικεία φιγούρα που αποπλανεί στους δρόμους της Γλασκώβης ξαναμμένους και απελπισμένους άντρες; Το θηλυκό στοιχείο με προεξάρχοντα τον ερωτισμό, το αντεστραμμένο είδωλό του θανάτου της ερωτικής επιθυμίας; Τι υπάρχει κάτω από το δέρμα της και την υπόστασή της; Εικονοκλαστική σύνθεση μεταφυσικών διαστάσεων που αιχμαλωτίζει το νου.
2. The Lunchbox: παραδόσεις αγάπης, 2013, Ritesh Batra
3. Ξενοδοχείο Grand Budapest (Grand Budapest Hotel), 2014, Wes Anderson
4. Ida, 2013, Pawel Pawlikowski
5. O Εγωιστής Γίγαντας (The Selfish Giant), 2013, Clio Barnard
6. Μαύρο Ψωμί (Pa Negre), 2010, Agustí Villaronga
7. Γροθιές στους Τοίχους (Starred Up), 2013, David Mackenzie
8. 71, 2014, Yann Demange
9. Σε Λάθος Χρόνο (Locke), 2013, Steven Knight
10. Philomena, 2013, Stephen Frears
Καλύτερες 3 ελληνικές ταινίες
1. Στο σπίτι, 2014, Θανάσης Καρανικόλας
Έλληνας του εξωτερικού επιστρέφει στην κοιτίδα της ελληνικότητάς του. Βλέμμα, φως του ήλιου και σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής σοφά ζυγισμένα, καθώς αποτυπώνονται στην πάλη της αλλοδαπής υπηρέτριας που νιώθει Ελληνίδα με τα άστοργα αφεντικά της που στέκονται κατώτερα των περιστάσεων. Ταινία που απαντά με τον τρόπο του 21ου αιώνα ποια μπορεί να είναι η ελληνικότητα στα 2014.
2. Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά, 2013, Ελίνα Ψύκου
3. Η Λιμουζίνα, 2013, Νίκος Παναγιωτόπουλος
Καλύτερα ντοκιμαντέρ
1. Natural Resistance, 2014, Jonathan Nossiter
Ο πόλεμος της τροφής, όπως αποτυπώνεται στην αντίσταση καλλιεργητών που ακολουθούν τους πανάρχαιους νόμους της φύσης έναντι υπερεθνικών- ευρωπαϊκών οργανισμών και πολυεθνικών. Αν τον 19ο αιώνα ο κάτοικος του χωριού ζούσε εκτός τόπου και χρόνου, καθώς το μέλλον αποτυπωνόταν στο θαυμαστό κόσμο των άστεων, στον 21ο αιώνα, η αντίστροφη πορεία συντελείται: ο κάτοικος του άστεως δεν βλέπει τα αδιέξοδα της ζωής και των επιλογών του, καθώς είναι σκόπιμα αιχμαλωτισμένος από υπέρτερες δυνάμεις.
2. Το χαμένο σήμα της δημοκρατίας, 2014, Νίκος Αυγερόπουλος
Παράλληλο κύκλωμα (φεστιβάλ, DVD, διαδίκτυο)
1. Aimer, boire et chanter (Αγαπώντας, πίνοντας και τραγουδώντας), 2014, Alain Resnais
His master voice: Αλέν Ρενέ. Θέατρο και σινεμά αλληλοπλέκονται, εκ παραλλήλου με την κωμωδία και την τραγωδία που συνυπάρχουν στο κατευόδιο του σκηνοθέτη. Όχι άρνηση, όχι μεταφυσική διάσταση και μελαγχολική αποδοχή του τέλους, συνήθως μονόδρομος στους μεγάλους του σινεμά και της Τέχνης, όταν αντικρίζουν το θάνατο, αλλά κατάφαση της ζωής στον έρωτα, στα παιχνίδια του και σε ό,τι συνιστά ανθρώπινη μικρότητα και μεγαλοσύνη.
2. Susuz Yaz, 1964, Metin Erksan
3. Tengoku to jigoku (Ο δολοφόνος του Τόκυο), 1963, Αkira Kurosawa
4. The wind rises, 2013, Hayao Miyazaki
5. Το be or not to be, 1942, Ernst Lubitsch
6. It’s a wonderful life, 1946, Franz Capra (ΣΗΜ.: η επιχρωματισμένη έκδοση)
7. Sin Alley, 1957, Δανία, Palle Kjærulff-Schmidt, Robert Saaskin
8. Le grand restaurant, 1966, Jacques Besnard
9. Polyester, 1981, John Waters (ΣΗΜ.: η προβολή με τις αρωματο-καρτέλες στις Νύχτες Πρεμιέρας)
10. La partida, 2013, Antonio Hens
