Fair Trade
Ἀνταλλάξαμε πληγές καί ἐγκαύματα, ὑποδυόμενοι τούς μοναδικά ἐρωτευμένους. Δέν μπορῶ νά μεταμεληθῶ, δέν ξέρω γιά τί. Ὅ λ α ἦταν λάθος. Ἴσως ἔπληττα τότε, ἤ χρειαζόμουν θαυμασμό. Ὁπωσδήποτε βιαζόμουν τρομερά.
Σέ μιά ἡλικία δίχως καμιά πείρα τῶν ἀνθρώπων, οὔτε φυσικά τοῦ ἑαυτοῦ σου , προχωρᾶς ἀπό ἀνοησία σέ μεγαλύτερη ἀνοησία. Ἐντούτοις ἡ ἄγνοια δέν συγχωρεῖται:
Ἀργά ἤ γρήγορα πέφτεις, ὅπως ἑκατομμύρια χρόνια πρίν καί μετά ἀπό σένα, σ’ ἕνα πανάρχαιο φρέαρ. Ἀπό κεῖ καί πέρα, ἐκτός ἄν πνιγεῖς μιά καί καλή, ζεῖς μισοπνιγμένος. Καί μισότυφλος.
Οἱ ἀναγνώσεις παίξανε τό ρόλο τους: γλίστρησα στόν κόσμο τῶν ποιητῶν. Αὐτό ἦταν τό tragic fault γιά τό ὁποῖο ἤμουν πανέτοιμος. Φούσκωσα τήν εἰκόνα της σάν ἕνα τεράστιο μπαλόνι καί συνέχιζα, ὥσπου ἔσπασε σέ χίλια μόρια…σκόνης.
Ἐκεῖνος πού σέ μυεῖ σέ μιά νέα σφαίρα, συνήθως εἶναι στήν ὑπόλοιπη ζωή του ἀπατεώνας.
Τόσα χρόνια μετά, ὁ πόνος παραμένει ὁλοζώντανος.
Αδριανός Δημητριάδης
[Με αφορμή τον διαγωνισμό μικροδιηγήματος, γνωστοί συγγραφείς μάς στέλνουν και δικά τους κείμενα ζητώντας να μείνουν εκτός συναγωνισμού, προκειμένου να μη στερήσουν τη βράβευση από νεότερους συναδέλφους τους. Τα διηγήματα αυτά δημοσιεύονται για την ώρα με ψευδώνυμο, τα ονόματα των συγγραφέων τους όμως θα αποκαλυφθούν μαζί με τα αποτελέσματα. Υπενθυμίζουμε ότι μπορείτε να αποστείλετε τα δικά σας μικροδιηγήματα έως τις 8 Δεκεμβρίου. Ήδη οι συμμετοχές είναι αρκετές!]
