Σημαντικές προσωπικότητες είπαν για το Φρέαρ:
Σύλβια Πλαθ: «Τα καλοκαίρια, όταν ο Τεντ με τα παιδιά πλατσούριζαν στη θάλασσα, έπαιρνα αγκαλιά το Φρέαρ και ταξίδευα. Με έχει συνοδεύσει στις καλύτερες στιγμές μου».
Αλμπέρ Καμύ: «Ήταν η πιο όμορφη ώρα της ημέρας. Καθισμένος στη μικρή ταράτσα, έβλεπα τον ήλιο να δύει και να χαρίζει στα παρισινά παράθυρα στιγμιαίες, χρυσαφένιες λάμψεις. Μ’ ένα τσιγάρο και το Φρέαρ ανοιχτό μπροστά μου, περίμενα να πέσει η νύχτα».
Πάμπλο Νερούδα:«Θυμάμαι σαν τώρα την πρώτη φορά που μάλωσα με τη Ματίλντε. Είχε ξεχάσει να στείλει τα χρήματα για τη συνδρομή μας στο Φρέαρ. Και έχασα το αφιέρωμα στον Κίρκεγκωρ!»
Τσαρλς Μπουκόφσκι: «Τι τα θες; Καθόμουν κι έγραφα νυχθημερόν στη γραφομηχανή. Έστειλα εντέλει δυο ποιήματα. Τζίφος. Μετά από ένα μήνα έστειλα κι άλλα. Κι ένα διήγημα για το μπαρ του Τζέρι. Έξι μήνες προσπαθούσα. Ήταν μια ζεστή μέρα του Οκτώβρη όταν έμαθα ότι θα με δημοσιεύσουν στο χειμωνιάτικο Φρέαρ. Πήρα μια εξάδα και το γιόρτασα κανονικά».
Τ.Σ. Έλιοτ: «Σκέφτομαι το Φρέαρ μ’ αληθινή ευγνωμοσύνη. Διαβάζοντάς το, η Χώρα έπαψε να είναι Έρημη».
Άλεν Γκίνσμπεργκ: «Ο Μπάροουζ έκανε σαν τρελός στη σάουνα. Έπαιρνε το Φρέαρ —δυο και τρία τεύχη τη φορά— και διάβαζε με τις ώρες. Αν τύχαινε να μιλήσει κάποιος από εμάς, έβγαινε εκτός εαυτού. Σκέτο τζάνκι!»
Σέιμους Χήνυ: «Εκεί, στη Βόρεια Ιρλανδία, δύσκολα έφτανε ταχυδρόμος. Κάθε δίμηνο έπαιρνα λοιπόν τον ξάδερφό μου τον Πιπ και κατεβαίναμε μέχρι την πρωτεύουσα για ν’ αγοράσουμε το Φρέαρ. Από μικρός το αγαπούσα».
Πιερ Πάολο Παζολίνι: «Όταν έπιασα τον Μοράβια να διαβάζει Φρέαρ στην αίθουσα προβολής, έγινα έξω φρενών. Στο διάλειμμα με έπιασε από τον ώμο, μου έβαλε στην τσέπη ένα τεύχος και μου είπε θα με θυμηθείς. Από τότε του είμαι αιώνια ευγνώμων».
[Υπενθυμίζουμε ότι η ύλη του περιοδικού είναι εντελώς άλλη από την ύλη που δημοσιεύεται καθημερινά στην ιστοσελίδα μας. Το τεύχος 9 κυκλοφορεί αυτή την εβδομάδα. Λεπτομέρειες προσεχώς. ]