Ι.
Οι μικρές λεπτομέρειες του τρόμου είναι η λάμπα που τρέμει στη γωνιά της λεωφόρου, το κλειστό σπίτι στην οδό Ορφέως, τα βράδια σ΄εκτάσεις πίσω από ερείπια κινηματογράφων. Όλα αυτά θα περάσουν στις σκηνογραφίες. Όλα αυτά θα μας κυριεύσουν κάποτε. Όμως ο φόνος, αυτό το ξαφνικό γεγονός που μαθεύτηκε εδώ και μέρες έγινε όταν η λάμπα έσβησε, όταν στο σπίτι φάνηκαν οι κληρονόμοι. Όταν τα θέατρα πέρασαν στην ιστορία. Κάποιοι περνούν με φωτογραφικές μηχανές και λάμπες πετρελαίου στα στήθη. Είναι θαυμάσιοι, οραματικοί. Οι μικρές λεπτομέρειες του τρόμου τους γοητεύουν και εξαντλούν ώρες ολόκληρες σε προσευχές και έρωτες.
ΙΙ.
Η έκδοση της εφημερίδας λαμβάνει χώρα κάθε δεπανθήμερο. Ύστερα απ΄τις εξοντωτικές βάρδιες, το θόρυβο των τυπογραφικών, νεαρά αγόρια εισβάλλουν στο σταθμό ουρλιάζοντας τον πηχυαίο τίτλο. Αυτοί που αγκαλιάζονται ξυπνούν, σφίγγονται πιο γερά για να μην χαθούν μες στους διανομείς, τους θορύβους, τα υπεραστικά. Τέτοιες ώρες οι γέφυρες, οι λέξεις, τα καταφύγια σπάνε και απομένει ένα μακρινό σύμφωνο, ότι μαρτυρούσε εκείνο τ΄απόγευμα η γεωμετρία του κορμιού σου. Τίποτε άλλο. Η έκδοση της εφημερίδας είναι από φθηνό χαρτί, τα γεγονότα γράφονται πάνω στα χέρια μας. Οι άνεμοι έχουν καταγωγή απ΄το Αμύνταιο και άλλα μέρη, σπαραχτικές επαρχίες που σημαίνουν μοναξιά.
ΙΙΙ.
Πώς διασκεδάσαμε εκείνη την ημέρα. Χαθήκαμε στα παλιά σιδηρουργεία και η φωνή σου κυμάτιζε ανάμεσα στους τοίχους. Ύστερα τα μεσημεριανά σινεμά, τα παλιά βελούδα, λαθραίοι που αγαπούν τη νύχτα παράφορα. Ξοδέψαμε ολόκληρο τ΄απόγευμα. Εσύ δεν θυμάσαι τίποτε απ΄όλα αυτά τα μυστικά. Τίποτε απ΄τις συναγωγές και τα δισκοπωλεία, τους σταθμούς, στα βεστιάρια των εμπορικών. Εκεί που ανταλλάξαμε για πάντα σώματα και ευεργεσίες
[Πρώτη δημοσίευση.]
