ΤΑΙΝΙΕΣ
1) The Best Offer (Το τέλειο χτύπημα) – του Giuseppe Tornatore (ταινία).
– “Virgil Oldman: What’s it like living with a woman?”
– “Lambert: Like taking part in an auction sale. You never know if yours will be the best offer.”
Μία εξαιρετική σύνθεση με ισόποσες δόσεις δράματος, μυστηρίου και συναισθήματος. O Tornatore συνθέτει ένα αριστουργηματικό ψυχογράφημα της αγάπης, του ψέματος και των ανθρωπίνων σχέσεων, με κύρια χρώματα στην παλέτα του, τον εγωισμό και την ανάγκη που διακατέχει όλους μας, που μας συντηρεί και μας καταστρέφει ταυτόχρονα.
2) Ψάχνοντας τον Sugarman (Searching for Sugarman) – ντοκιμαντέρ.
Ένα μουσικό ντοκιμαντέρ του 2012 που προβλήθηκε στην Ελλάδα το 2013. Δύο Νοτιοαφρικανοί ξεκινούν ένα επίπονο ταξίδι αναζήτησης, προκειμένου να ανακαλύψουν τι συνέβη στον άγνωστο μουσικό τους ήρωα, τον μυστηριώδη rock ‘n’ roller Rodriguez. Ο Rodriguez ήταν άγνωστος στην Αμερική για πάρα πολλά χρόνια ενώ, ταυτόχρονα, στο Capetown της Αφρικής, έγινε σύμβολο επανάστασης κατά του Apartheid… και ποτέ δεν το έμαθε κανένας στην άλλη άκρη του ωκεανού.
Μουσική που μυρίζει εποχή Bob Dylan και εξαιρετικοί, πολιτικοί στίχοι ντύνουν ίσως ένα από τα καλύτερα μουσικά ντοκιμαντέρ όχι μόνο του 2012, αλλά όλων των εποχών.
3) Μικρά Αγγλία – του Παντελή Βούλγαρη (ταινία).
Ταινία βασισμένη στο βιβλίο της Ιωάννας Καρυστιάνη που μας μεταφέρει στην Άνδρο του ’20. Η «ανάπλαση» του νησιού απέφερε μια άκρως ρεαλιστική απόδοση της εποχής, ενώ οι ήρωες τις ταινίας αναδεικνύουν μια ιστορία έρωτα και ριζικού, βουτηγμένη στα νερά της Άνδρου. Η μεγάλη διάρκεια του έργου (160 λεπτά) σε συνδυασμό με κάποιους (λίγους) εκτενείς διαλόγους ίσως κουράσουν τον θεατή, παρόλα αυτά, όμως, πρόκειται για μια ταινία με εξαιρετική φωτογραφία, μεράκι, αξιοπρεπή ηθοποιία και μια ομορφιά που αξίζει να δει κανείς.
ΒΙΒΛΙΑ
1) Ποιήματα 1978 – 2012 – Μιχάλης Γκανάς (εκδόσεις Μελάνι, 2013)
Το έργο του κ. Μιχάλη Γκανά μιλά από μόνο του. Η προσιτή γλώσσα και τεχνική του ποιητή φέρνει εις πέρας ένα από τα δυσκολότερα έργα στην ποίηση: Την, όσο το δυνατόν, ατόφια μεταφορά του συναισθήματος, του νοήματος και των μαθημάτων ζωής από το χαρτί στον αναγνώστη-κοινωνό του έργου. Γι’ αυτό και τα Ποιήματα 1978 – 2012 «διαβάστηκαν και θαυμάστηκαν πολύ, από αναγνώστες κάθε λογής, επαΐοντες και κοινούς. Του απονεμήθηκαν βραβεία και έπαθλα αλλά τραγουδήθηκε κι από χιλιάδες», όπως γράφει και ο κ. Κώστας Κουτσουρέλης στο άρθρο του (bookpress.gr, 04 Δεκεμβρίου 2013).
2) Υπερώον, Γιάννης Ρίτσος (εκδόσεις Κέδρος 2013)
Το Υπερώον είναι μια ανέκδοτη συλλογή του Γιάννη Ρίτσου, μία απ’ τις πολλές που άφησε πίσω μετά το θάνατό του. Γραμμένη στα μέσα της δεκαετίας του 1980, με ποιήματα έντονα προσωπικά, τόσο υπαρξιακά όσο και κοινωνικά.
«[…]
Σειρά σου τώρα,
χωρίς φώτα,
χωρίς σκηνικά και θεατές,
να παίξεις εαυτόν..»
Μειωμένη η πολιτική υπόσταση του ποιητή σε σύγκριση με παλαιότερα έργα του, χωρίς βέβαια να λείπουν οι κοινωνικές αιχμές. Ίσως η μόνη διαφορά, πως τώρα πια θωρεί τον κόσμο που έρχεται και φεύγει, από τον πνευματικό του εξώστη.
3) Νεμέρτσκα (Ποιήματα 1961 – 2011) – Τάσος Πορφύρης (Οι Εκδόσεις των Φίλων, 2013).
Πρόκειται για τα ποιητικά άπαντα του κ. Τάσου Πορφύρη (1961-2011). Ο λυρισμός και η αμεσότητα των στίχων του ποιητή συνθέτουν έναν αξιοπρόσεχτο τόμο ο οποίος βρίθει συναισθημάτων και διαφόρων ποιητικών τεχνικών, όπως αυτές συνετέθησαν σε μια ακέραιη και προσωπική υπόσταση, μέσα από τις επιρροές του ποιητή κατά την συγγραφική ζωή του. Στα πολυάριθμα ποιήματα του βιβλίου βρίσκει κανείς την ομορφιά, την απόγνωση, την θλίψη και τον έρωτα ενός ανθρώπου που βίωσε την ζωή έντονα, σαν ποιητής.
ΧΡΟΝΟΙ
Διότι κακά τα ψέματα κανένας
Χρόνος δεν δουλεύει για μας αντίθετα
Όλοι είναι εναντίον μας ο παρελθών
Με τις ανεπανόρθωτες ζημιές ο παρών
Να μας μαχαιρώνει πισώπλατα κι ο μέλλων
Α! ο μέλλων καμπούρης απ’ το βάρος τόσων
Ελπίδων σέρνεται και μας καταριέται.
