1) ΤΑΣΟΣ ΠΟΡΦΥΡΗΣ, ΝΕΜΕΡΤΣΚΑ. ΠΟΙΗΜΑΤΑ (1961-2011), ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ : Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να γνωρίσουμε τον ποιητικό κόσμο του Τάσου Πορφύρη, ενός κόσμου που τελεί υπό εξαφάνιση, καθώς δεν ανήκει στα προστατευόμενα είδη του ελληνικού λόγου. Φέρει κατάσαρκα μια ήττα με όρους βιωματικούς, όσο ίσως κανείς άλλος στη γενιά του. Μα συνάμα, κομίζει έναν ανυποχώρητο ουμανισμό που ξεπηδά ατόφιος σαν δροσερό νερό από τα βραχώδη όρη της ποίησής του και ξεδιψά τον κουρασμένο στρατοκόπο του βίου. Η μαστοριά του μας χαρίζει θαυμάσια πετρόκτιστα ποιήματα που συνδυάζουν μια υψηλή αισθητική με ένα στερεό δέσιμο, καθώς ως Ηπειρώτης γνωρίζει καλά πώς δουλεύεται η πέτρα και πώς συμφιλιώνεται ο άνθρωπος με τη γη και τον ουρανό.
2) Άλλη μια συγκεντρωτική έκδοση: ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΚΑΝΑΣ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1978-2012, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΛΑΝΙ. Η συγκομιδή μιας σημαντικής ποιητικής πορείας αποτελεί αναμφίβολα εκδοτικό γεγονός. Επιβάλλει να ξαναδούμε πώς ο Μ.Γ θωπεύει με κινήσεις ακριβείας τα έμψυχα και άψυχα, καθώς με περισσή ανοχή για το φαινομενικά περιττό και έγνοια για το ελάχιστο, συνομιλεί με τη χλωρίδα και τη πανίδα μιας γλωσσικής και ψυχικής ενδοχώρας, που όσο κι αν απωθούμε, αποτελεί την πυρηνική ουσία της ύπαρξής μας. Και αυτό το χάδι του ποιητή πάνω στη ράχη της ύλης έχει πολλαπλή αξία, καθώς γίνεται από χέρι δουλεμένο σε μια χέρσα γη προικισμένο με μια σοφία καταγωγικού ενστίκτου που ημερεύει τα πλάσματα του βίου και του νου.
3) Τη χρονιά αυτή είχαμε και τη συγκεντρωτική έκδοση ΕΓΩ ΕΝΑΣ ΞΕΝΟΣ (ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1967-2011) ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΙΣΑΡΗ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΙΧΛΗ. Ποιήματα που ενδεχομένως απωθούν τον βιαστικό αναγνώστη, καθώς πόρρω απέχουν από μια πεπατημένη λυρική ή αντιλυρική βασιλική οδό προς την ευκολία. Απαιτητική γραφή, χαμηλόφωνη, μα εξόχως υποβλητική, που αν και φέρει όλη την καλλιτεχνική σκευή του δημιουργού της και τη διαρκή ‘’συμπλοκή’’ με μια από τις πολλαπλές ιδιότητές του , εν τούτοις απαρτίζει ένα αυτόνομο ποιητικό σύμπαν που θα λέγαμε ότι αποτελεί και τη ραχοκοκαλιά του πολυσύνθετου έργου του Ίσαρη.
4) Από την ξένη πεζογραφία, δε θα μπορούσα να μη σταθώ στο :Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ, ΤΟΥ J.M. COETZEE ,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ (ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΙΝΑ).Ο Coetzee με όπλο τη δεξιοτεχνική του αλληγορία, συνθέτει ένα προσωπικό απόκρυφο ευαγγέλιο, όπου διηγείται το βίο ενός μετανάστη Ιησού σε παιδική ηλικία. Δίνεται έτσι η αφετηρία, να ανοίξει με τη γνωστή αμφισημία της γραφής του, έναν εσωτερικό διάλογο διαρκείας που ωθεί τον αναγνώστη να στοχαστεί αναμετρώμενος με τη συνείδησή του πάνω σε έννοιες όπως η ταυτότητα, η μετανάστευση, αλλά και το ίδιο το υπαρξιακό άγχος σε συνθήκες δυστοπίας. Ο συγγραφέας κατορθώνει μέσα από το στενό παράθυρο της προσωπικής οπτικής γωνίας να ατενίσει προς τη μεγάλη πανανθρώπινη εικόνα και η γραφή του από ιδιότυπα προσωπική καθίσταται εμβληματικά οικουμενική.
5) Το έτος 2013 ανήκει δικαιωματικά στον σπουδαίο Δημήτρη Χατζή. Αν και το υπουργείο Πολιτισμού απέφυγε να εορτάσει τα εκατό χρόνια από τη γέννηση του, εμείς θα ανάψουμε ένα καντήλι στη μνήμη του, παραβλέποντας το έτος έκδοσης ή επανέκδοσης των έργων του. Η συλλογή διηγημάτων ΑΝΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΙ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΡΟΔΑΚΙΟ 2000,φέρει αποδεικτικό υλικό που υπερασπίζει στους αιώνες την ιδιαίτερη πρωτογενή αξία του έργου του Χατζή. Το ανυπέρβλητο ΩΡΑ ΤΗΣ ΦΥΡΟΝΕΡΙΑΣ αποκαθάρει μέσω ενός υπόγειου λυγμού τη διαμαρτία της ενοχής. Ένας συγγραφέας που γεφύρωσε μοναδικά το κλίμα της εποχής του με σύγχρονες αισθητικές αναζητήσεις και άγγιξε την ψίχα των ανθρώπινων, καθιστώντας τυραννικά επίκαιρο το βλέμμα του στο εμπράγματο γίγνεσθαι. Είναι συγκλονιστική μια γραφή που συντονίζεται μοναδικά με τον παλμό του καιρού μας, καθώς και με τους σφυγμούς της συλλογικής μας μοίρας όπως χτυπάνε στο καρπό του καθενός.
