Δεν υπάρχει βλασφημία, όχι. Ή μάλλον, δεν υπάρχει βλασφημία εκεί που συνήθως ανακαλύπτεται. Δεν είναι βλάσφημοι οι αγνωστικιστές ή οι άθεοι. Δεν είναι βλάσφημοι οι αλλόθρησκοι. Δεν είναι βλάσφημοι οι τρανς που παρωδούν τον Μυστικό Δείπνο, παρωδώντας τον «Μυστικό Δείπνο» του da Vinci. Ούτε οι «καλλιτέχνες» που παρουσιάζουν το Χριστό ως gay compère και τη Θεοτόκο ως escort. Αφού γι’ αυτούς ο Χριστός είναι απλώς ένας ξυλουργός από τη Ναζαρέτ κι η Παναγία η γυναίκα του Ιωσήφ, κι αφού Θεός δεν υπάρχει, άρα δεν υφίσταται βλασφημία για εκείνους και είναι απόλυτα λογικό.
Βλάσφημος και βέβηλος και υβριστής είμαι εγώ. Εγώ που ισχυρίζομαι πως είμαι χριστιανός, αλλά δεν ζω σαν χριστιανός. Εγώ που ισχυρίζομαι πως αποδέχομαι ότι ο Χριστός σταυρώθηκε και πέθανε για χάρη μου, αλλά τίποτα στα έργα μου δεν δείχνει πως το εκτιμώ αυτό. Εγώ που ισχυρίζομαι πως προσδοκώ ανάσταση νεκρών και περιμένω τη Δευτέρα Παρουσία, αλλά στην πραγματικότητα δεν το πιστεύω, γιατί αν το πίστευα πραγματικά, αποκλείεται να ζούσα έτσι όπως ζω.
Εγώ προσβάλλω τον Χριστό, την Παναγία, την Αγία Τριάδα. Εγώ που τους επικαλούμαι αλλά χωρίς αληθινή πίστη. Γι’ αυτό είχε πει ο μεγάλος θεολόγος π. Αλέξανδρος Σμέμαν πως «αν τα Ευαγγελία χάνονταν, θα έπρεπε να μπορούμε να τα ξαναγράψουμε μέσα από τους βίους των χριστιανών». Αλλά έλα που οι βίοι μας δεν είναι έτσι. Αυτή είναι η αλήθεια, αλλά δεν μας συμφέρει.
Τότε, θα αναρωτηθεί κάποιος, προς τι όλο το νταβαντούρι σχετικά με την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι; Δεν έχει να κάνει με το βέβηλο, δεν έχει να κάνει με κάποια προσβολή στην θεότητα. Πολιτικό είναι το ζήτημα. Και ταυτοτικό. Έχει να κάνει με την προσβολή, από όποιους εκλαμβάνεται έτσι, στην κοινότητα. Δεν προσβάλλεται ο Θεός κανενός αλλά ο ίδιος ο πιστός. Είναι όπως όταν σε βρίζουν· δεν σημαίνει πως είσαι αυτό που λέει ο άλλος, εντούτοις θίγεσαι, προσβάλλεσαι. Σε συνδυασμό όλο αυτό με μια προώθηση της woke ατζέντας, η οποία, από τη δική της πλευρά, δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της αλλά απαιτεί οι άλλοι να δέχονται τη «σάτιρά» της.
Όπως πολύ σωστά επεσήμανε ο Πασκάλ Μπρυκνέρ, «Μπορούμε λοιπόν να κοροϊδεύουμε τον χριστιανισμό παρωδώντας τον “Μυστικό Δείπνο” αλλά οι αγαπητοί μας παραβάτες δεν θα τολμούσαν ποτέ να γελάσουν με το Ισλάμ και τον Προφήτη γιατί τότε θα κινδύνευαν να τους κόψουν τον λαιμό. Αυτό είναι το όριο αυτής της ψευτοπαραβατικότητας, που σήμερα αποτελεί το άλλο όνομα του κομφορμισμού».
⸙⸙⸙
[Ζωγραφική: Merab Abramishvili. Δείτε τα περιεχόμενα του δωδέκατου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
