Μετά την εισβολή, οι Nέοι Άνθρωποι-μηχανές εγκαταστάθηκαν στα σπίτια των ιθαγενών. Οι αξιωματικοί των μηχανών ανέγειραν σχολεία και νοσοκομεία. Δημιουργήθηκε Γραφείο Κυβερνητικών υπηρεσιών, Γραφείο Στρατιωτικής Αστυνομίας και Γραφείο Ποιήσεως. Ο ερευνητής παρατηρητής επισκέφθηκε την αποικία των Νέων Ανθρώπων όταν είχε πια ολοκληρωθεί, για να κάνει έρευνα στο Γραφείο Ποιήσεως.
«Για ποιο σκοπό ιδρύθηκε το Γραφείο αυτό», ρώτησε ο ερευνητής τον Αξιωματικό Α.
«Για να συλλέγει τα τοτέμ, τα μπουκαλάκια με το βρόχινο νερό, τα μουσικά όργανα, τα κόκκαλα των νεκρών, τα θεραπευτικά βότανα. Τα ταξινομούμε σε διάφανα σακουλάκια και τα στέλνουμε στην πατρίδα ως δείγμα υποταγής».
«Και γιατί το ονομάσατε Γραφείο Ποιήσεως», τον ξαναρώτησε ο ερευνητής.
«Γιατί εμείς οι Νέοι Άνθρωποι ξέρουμε καλά ότι για να εκπολιτίσεις κάποιον πρέπει πρώτα να υποτάξεις την καρδιά του», απάντησε ο αξιωματικός Α.
Οι ιθαγενείς παρέδιδαν τα πολύτιμα αντικείμενα νομίζοντας ότι οι αξιωματικοί ήθελαν να γίνουν φίλοι μαζί τους.
«Είμαι σίγουρος ότι αντιλαμβάνεστε το μέγεθος της επιμορφωτικής μας αποστολής», συνέχισε ο αξιωματικός Α απευθυνόμενος στον ερευνητή.
«Για φανταστείτε όλες οι φυλές να μιλάμε την ίδια γλώσσα, να νιώθουμε ενοχές για τα ίδια πράγματα, να λατρεύουμε τον ίδιο θεό, να έχουμε κοινό λογισμικό. Η απόλυτη ομορφιά, ούτε μία παρέκκλιση».
«Μα εσείς είστε ανθρώπινη μηχανή; Το δέρμα του προσώπου σας είναι πιο σκούρο», παρατήρησε ο ερευνητής.
«Εγώ έχω μακρινή καταγωγή από ιθαγενείς αλλά η οικογένεια μου εκπολιτίστηκε. Δεν έγινα άλλος άνθρωπος; Δε μπορεί, θα βλέπετε τη διαφορά!», απάντησε ο αξιωματικός.
Ο ερευνητής το μόνο που σκεφτόταν ήταν πόση ντροπή ένιωθε που είχε σταλεί εκεί για έρευνα από το τμήμα της Φυσικής Ανθρωπολογίας. Η έδρα του Πανεπιστημίου πρέσβευε τις γενετικές διαφορές στον εγκέφαλο τόσο ανάμεσα στους Νέους Ανθρώπους και τους ιθαγενείς, όσο και ανάμεσα στον άντρα και τη γυναίκα. Ήξερε τι έπρεπε να καταγράψει. Λέξεις όπως εκπολιτισμός, πρόοδος, εκσυγχρονισμός, έλεγχος, ομοιότητα, απόλυτη ομορφιά ήταν κυρίαρχες στην αναφορά του. Την επόμενη μέρα έφυγε. Πήρε μαζί του ένα μπουκαλάκι με νερό από τον ποταμό. Πήγε στο Πανεπιστήμιο. «Εγώ μ’ αυτό θα κάνω μπάνιο», είπε. «Ο ποταμός θα με ξεπλύνει μια για πάντα». Έπειτα έγινε γεωργός. Το σούρουπο καθισμένος στο υγρό χώμα, που μόλις είχε σπείρει, αναρωτιόταν τι να σήμαινε το χώμα και η βροχή για κάποιον που δεν έχει ούτε σύνορα ούτε λογισμικό.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: © Jamie Wyeth. Δείτε τα περιεχόμενα του δέκατου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
