10.6.2000
Ξύπνησα στις οχτώ. Έβαλα τα ρούχα μου και το μαύρο ρολόι. Έφαγα πρωινό, τάισα, όπως πάντα, το καναρίνι και πήρα το λεωφορείο. Στη δουλειά ήμουν αέρινος. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν την παρουσία μου. Τα ρούχα μου γέμισαν μουτζούρες και τα χέρια μου μύριζαν λάδι όλη μέρα. Βρώμικη δουλειά το συνεργείο αυτοκινήτων.
9.6.2000
Στον γυρισμό προς το σπίτι αγόρασα εφημερίδα. Χαιρέτησα στην αυλή τη γειτόνισσα αλλά εκείνη έκανε ότι δεν με άκουσε. Αφού έφαγα διάβασα την εφημερίδα. Το μάτι μου έπεσε σε μια αγγελία για την κηδεία του Αλέξανδρου Χρονίδη. Περίεργο, σκέφτηκα, έχει το ίδιο όνομα και ηλικία με εμένα. Κοίταξα το ρολόι στο χέρι μου, σταματημένο.
8.6.2000
Σηκώθηκα με ένα πολύ άσχημο προαίσθημα. Ήπια καφέ βιαστικά και μπήκα στο αμάξι, είχα αργήσει. Ο δρόμος ήταν υγρός από τη χθεσινοβραδινή βροχή. Στον κόμβο πριν βγω στην εθνική γίνονταν έργα. Πάτησα απότομα φρένο, το μόνο που κατάλαβα ήταν τα τζάμια του παρμπρίζ σαν μπόρα στο πρόσωπο μου κι έπειτα τίποτα.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: ©Mihai Marcolţ. Δείτε τα περιεχόμενα του ένατου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
