Η γάτα έμεινε εκεί για ώρες.
Περαστικοί παραμιλούσαν:
«Επιτέλους, κανείς δεν τη βλέπει για να τη μαζέψει;» κι έφευγαν βιαστικά αποστρέφοντας το βλέμμα.
Δεν βρέθηκε για κείνη μια χούφτα χώμα για να την υποδεχτεί. Παντού τσιμέντο. Ακόμα και το πάρκο ήταν στρωμένο από άκρη σ’ άκρη με αντιμικροβιακό ταρτάν.
Στις ρίζες των καχεκτικών δέντρων λίγο πετρωμένο χώμα κάτω από γόπες, πλαστικά ποτήρια και σκατά σκύλων.
Αργά το απόγευμα βρέθηκε κάποιος χριστιανός –όπως φανέρωναν οι βρισιές του– να τη φτιαρίσει και να τη σαβουρντίσει ασαβάνωτη στον κάδο.
Έμενε στο πλαϊνό ισόγειο, και το ψοφίμι είχε αρχίσει να βρομάει.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Hiroaki Takahashi (1926). Δείτε τα περιεχόμενα του όγδοου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
