–Είναι λίγο ακριβό το βούτυρο αυτό κυρά Κατίνα.
–Ας είναι. Άμα είναι το καλό, το ταζέδικο, χαλάλι του τα λεφτά. 400 δράμια να με βάλεις. Από τα Νικολοβάρβαρα έχει αρχίσει τις ετοιμασίες. Έντυσε και το σπίτι της με τα καλύτερα από τον γιούκο, άσπρισε την αυλή της. Αρώματα από φαγητά και σερμπέτια.
–Κυρά Κατίνα, πότε θα ’ρθουν τα παιδιά σου;
–Μπρε, δε σε το είπα τόσες φορές; Αύριο παραμονή, το πολύ μεθαύριο. Και τάχυνε το βήμα της.
–Άντε, με το καλό να τα δεχτείς αυτή τη φορά!
Πολίτισσα, τσελεμπίνα. Τα καλοπάντρεψε όλα και τα προίκισε, κι ο πατέρας τους τα χαίρεται από κει πάνω. Ένα καρτ ποστάλ με τη φωτογραφία του «Ἐνθύμιον ἀπὸ τὴ Σμύρνη. Ἀγαπημένη μου, εὐτυχές τὸ 1920» και τρία παιδιά της αγκαλιάς, της άφησε.
Μέλωσε τα φοινίκια, μέλι και ζάχαρη η ζωή τους. Ετοίμασε τη ζύμη για τους κουραμπιέδες. 400 δράμια βούτυρο από το καλό κι αλεύρι όσο πάρει. Δυο δραχμές κανέλλα, 7 δραχμές αμύγδαλα καβουρντισμένα, δύο κρόκους αυγών, 100 δράμια ζάχαρη. Και δεν ξεχνούσε να ρίξει στο καρβουνάκι να καούν μαζί ζάχαρη και κανέλλα για να γλυκαίνουν οι λογισμοί των άλλων για τα παιδιά της. Ένα ποτήρι ροδόνερο, μοσχοβολιά ο δρόμος τους. Στάχτη από το τζάκι της για να φτιάξει την αλισίβα. Όπως η στάχτη διαλύεται στο νερό, έτσι να διαλύεται και το κακό από κοντά τους. Έσμιγε τα υλικά και τα ζύμωνε όσο κρατάνε δύο «Πατερημών» κι ένα «Πιστεύω». Μετά, κανάκευε, σα μωρό, τη ζύμη στα χέρια της. Τρία παιδιά κανάκεψε και πόσα της γειτονιάς. Κουράστηκε σήμερα πολύ.
Ισόγειο δωμάτιο στα προσφυγικά, με θέα στο δρόμο. Το απόγευμα έφερε την καρέκλα της κοντά στο παράθυρο, τράβηξε το ασπροκέντι που είχε για κουρτίνα, έριξε μια ματιά μη δει καμιά γειτόνισσα από τα μέρη της να μιλήσουν, έβαλε σπινά το ραδιοφωνάκι για συντροφιά και βάλθηκε να πλέξει σοσονάκια για τα εγγόνια της, γιατί απ’ τα πόδια αρπάζουν το κρύωμα. Τζιέριμ, γιαβρίμ χαρά που θα κάνουν! Είχε δώρα και φιλέματα για όλους.
άνει κρύο απόψε. Πέρασε η ώρα. Πήγε στο κρεβάτι της κι έκατσε για λίγο στην άκρη.
Το ραδιοφωνάκι συνέχισε να παίζει:
«Θα μεταδοθούν αναζητήσεις μέσω του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού. Παρακαλούνται όσοι γνωρίζουν δια τα εξής πρόσωπα να ειδοποιήσουν την Υπηρεσίαν αναζητήσεων του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, οδός 3ης Σεπτεμβρίου, αριθμός 21. Η Κατίνα Κούζογλου, το γένος Δισμεκλή, χήρα Αριστείδου, από τη Πόλη, αναζητά τα παιδιά της Όλγα, Ελένη και Δημητράκη. Τελευταία φορά που τα είδε ήταν το 195.., πριν μετακομίσει από το Πρώτο στον Τρίτο προσφυγικό συνοικισμό Πάτρας».
Ξάπλωσε και σκεπάστηκε. Έκλεισε τα μάτια και τα ονειρεύτηκε. Αύριο θα έρθουν, δε μπορεί, σκέφτηκε.
Χριστούγεννα. Ψυχή στους δρόμους.
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Colin Middleton. Δείτε τα περιεχόμενα του τέταρτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
