Δέν ἔχω καμιά αὐταπάτη περί ἀδελφικῆς ἀγάπης καί ξέρω καλά πόσο δύσκολη εἶναι, γιά ὅλους ἐμᾶς τους ἀπογόνους τοῦ Κάιν. Θά εἶχα λοιπόν καί ἐγώ μαζί της μιά κάποια σχέση, καλή ἤ κακή, ὅπως ὅλοι οἱ ἄλλοι, ἄν βαριά ἀρρώστια δέν ἐρχόταν νά τή χτυπήσει στά ἐφηβικά της χρόνια. Ἡ ἀρρώστια αὐτή μετέτρεψε τή σχέση μου μαζί της σέ πεπρωμένο.
Σταῦρος Ζουμπουλάκης, Ἡ ἀδερφή μου, Πόλις, Ἀθήνα 2012.
Κάτω ἀπό τόν τίτλο Δύσκολη ἀδελφοσύνη, ὁ ὁποῖος παραπέμπει ἄμεσα στό Difficile liberté τοῦ Emmanuel Lévinas, συστεγάζονται τρία κείμενα γιά τήν Ἀδερφή μου τοῦ Σταύρου Ζουμπουλάκη.
Τό πρῶτο βιβλίο πού ἐκδίδει τό περιοδικό Φρέαρ δέν εἶναι ἕνα λογοτεχνικό ἔργο, ἀλλά μιά πολυεπίπεδη κριτική –καί ἡ κίνηση αὐτή ἀπό μόνη της ἔχει εἰδική συμβολική ἀξία. Τό βιβλίο, πού κοσμεῖται μέ σχέδιο τοῦ Κώστα Σιαφάκα εἰδικά φιλοτεχνημένο γιά αὐτή τήν ἔκδοση, ἀποστέλλεται δωρεάν σέ ὅλους τούς συνδρομητές μας καί κυκλοφορεῖ στά βιβλιοπωλεῖα.
