Καινούργιος Χρόνος
Αν σ’ αγαπήσω πιο πολύ, καταστράφηκα. Γι’ αυτό θα επιχειρήσω ν’ αλλάξω δρόμο. Θα καλλιεργήσω κι άλλο την υποψία ότι δεν αξίζει να σ’ αγαπούν. Ή ακόμη θα πειστώ ότι δεν θέλεις να σ’ αγαπούν. Λες και υπάρχει άνθρωπος που δεν θα ΄θελε να τον αγαπούν! Μετά θα γυρίσω πίσω. Θα κλαίω πιο πολύ. Θα μου προσάψουν το χάρισμα των συνεχών δακρύων. Αν τολμήσεις να παραδεχτείς ότι μ’ αγαπάς, καταιγίδες θα διαλύσουν τα δάκρυά μου σε τοξικό νερό και θα ποτίσουν τις αυλές για να φυτρώσουν πράσινα λουλούδια. Χωρίς νόημα, ίδιο χρώμα με τα φύλλα. Περνά ο καιρός, παίρνουμε κι άλλους στο λαιμό μας, τα φύλλα αποχρωματίζονται –τα βλέπεις– δεν έχουν νόημα πια, δεν έχουν. Κι έτσι, τα φύλλα πέφτουν, μαραίνονται τα λέλλουδα. Ο Όιλερ ανακαλύπτει την πενικιλλίνη, ο Πασκάλ το Θεό κι εσύ την αγάπη μου.
Λευκωσία, Ιούλιος 2020
Παραλιακή Πόλη
Ο Γιώργος είναι ηλίθιος. Δεν καταλαβαίνει τίποτα. Ούτε πώς γράφει ο διαβήτης με το μολύβι τους κύκλους, ούτε πώς η περίμετρος κλείνει τον κύκλο και η ακτίνα απομακρύνεται απ’ το κέντρο. Δεν υπάρχει μετρό σ’ αυτήν την πόλη, δεν υπάρχει τίποτα. Καλύτερα να δούλευα στην φάρμα του πατέρα μου κι ακόμα καλύτερα να μην έβλεπα κατάματα τον πίνακα. Ποιος θέλει να κατανοήσει τους κύκλους της κυρίας;
Εγώ, εγώ θέλω… να σπουδάσω σε εσένα πάνω, να σπουδάσω τον χρόνο που θέλεις να μείνεις εδώ κι όλα σε διώχνουν. Η καθηγήτρια γράφει κύκλους ενώ η θάλασσα σού φωνάζει να βγεις απ’ τη νερένια τάξη. Να γίνεις άρρητος, να γίνεις «ρίζα δύο», να σε πετάξουν στη θάλασσα οι συμμαθητές σου με μαθηματική ακρίβεια, μικρέ μου Ίππασε.
Ο Γιώργος είναι στ’ αλήθεια ηλίθιος. Ποιος εγκαταλείπει τα τραγούδια του σχολείου του για να σπουδάσει μαθηματικά; Ποιος φεύγει από τα δυτικά της πόλης τόσο κουρασμένος; Εκεί τα τραγούδια ακούγονται καλύτερα, με του νερού της θάλασσας τον ήχο και λένε: «…πόσο ηλίθιος ήταν, ο χρόνος που εχάθη. Γυρίζει ο κύκλος; Γυρίζει…». Κι εσύ είσαι ακόμα κλεισμένος στο ερμάρι μιας βιβλιοθήκης ξύλινης από αυτές της τάξης. «Βγες έξω, τώρα!» σου φωνάζω. Θα πάμε στη θάλασσα. Μισό, να πάρω τον διαβήτη μου, να γράφω στην άμμο.
Λεμεσός, Οκτώβριος 2019
⸙⸙⸙
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Helen Frankenthaler. Δείτε τα περιεχόμενα του τρίτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
