Την έβλεπα να καθαρίζει μανιωδώς το σπίτι της και από την κουζίνα της σκορπίζονταν μυρωδιές από διαφορετικά φαγητά και γλυκά. Περιποιόταν τα νύχια της και τα μαλλιά της κι έτρεχε πανικόβλητη με δυο ρόλεϋ κι έτσι βεβαιωνόμουν πως κάποιος θάρθει. Αγαπημένος. Ήταν συνηθισμένο σκηνικό αυτό και συχνό.
Ήξερα πώς η λαχτάρα της δεν θα την άφηνε να κοιμηθεί όλη νύχτα κι αξημέρωτα θα έφευγε στολισμένη για το αεροδρόμιο. Ήταν ναυτικός ο άντρας της και τον περίμενε κάθε φορά με λαχτάρα. Τη γνώριζε το αεροδρόμιο. Είχε δει την αγωνία της, είχε νιώσει τον σφυγμό της που γινόταν πιο γρήγορος μέχρι να τον δει να βγαίνει από την πόρτα. Αγκαλιές ξεχασμένες, φιλιά με καινούργια γεύση και διηγήσεις.
Και μετά έφυγαν τα παιδιά της στην Αμερική. Τα αγόρια της. Αυτή την επιστροφή των παιδιών την ξεχώριζε ακόμα και η πόρτα του αεροδρομίου.
Την έβλεπε να φτάνει με λαχτάρα, βιαστική και να στέκεται ακίνητη στις αφίξεις, με τα μάτια καρφωμένα στην πόρτα που ανοιγόκλεινε και όλο κάποιος έβγαινε και χωνόταν σε άλλες αγκαλιές. Κόσμος την έσπρωχνε μα δεν καταλάβαινε. Δεν ανοιγόκλεινε τα μάτια της μην τύχει και βγουν τ’ αγόρια της και δεν προλάβει το βλέμμα της να τ’ αγκαλιάσει πρώτο απ’ όλου του κόσμου. Λαχτάρα που έκανε τα μάτια της να λάμπουν σαν μπριγιάν.
Τα μάτια της διαστέλλονται κι ας τρέχουν δάκρυα, χαμογελάει με μια αστεία γκριμάτσα κι ανοίγει τα χέρια της ν’ αγκαλιάσει, να μυρίσει, να ρουφήξει πόνους, κούραση και μοναξιά. Κρέμεται απ’ τα μάτια τους, απ’ το χαμόγελό τους, από τη χαρά τους. Και γίνεται το αεροδρόμιο ο κόσμος όλος. Ο κόσμος της είναι εκεί. Σε αναχωρήσεις κι αφίξεις. Και είναι εκεί όταν ένας-ένας φεύγουν. Όταν τα δάκρυα δεν συνοδεύονται από γκριμάτσα-χαμόγελο. Έχει να κοιμηθεί κάμποσα βράδια μήπως χάσει καμιά στιγμή τους στον ύπνο της. Δεν πηγαίνει κομμωτήριο, δεν φτιάχνει τα νύχια της. Γονατίζει όταν κοιμούνται δίπλα απ’ το κρεβάτι τους και παρακολουθεί την ανάσα τους που είναι και δική της.
Σέρνει τα πόδια της βγαίνοντας απ’ τον κόσμο της. Λίγες μέρες μετά ξαναδίνει ρυθμό στον παλιάτσο της και τα βράδια ονειρεύεται την αίθουσα αφίξεων.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα του δεύτερου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
