Παλιά, περπατώντας στους κεντρικούς δρόμους της πόλης έβλεπα κάποια πρόσωπα, έναν συγγραφέα, μια ώριμη ηθοποιό ή κάποιον άλλο ωραίο άνθρωπο που είχε προλάβει να χτίσει τον μύθο του στην ιστορία της πόλης, παραφύλαγα κι αποταμίευα την εικόνα τους στο μυαλό μου, ένα Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ, με στοίχειωνε. Σε κάποιο άλλο θέατρο παίζονταν τα μεγάλα πράγματα της ζωής, κάποιοι άλλοι άνθρωποι ήταν πάντα πρωταγωνιστές, αξίζοντας τον θαυμασμό. Πάει καιρός που δεν συμβαίνει τίποτα κι ούτε κατά διάνοια επινοώ πια είδωλα ανθρώπων για να θαυμάζω και να απορώ. Σήμερα, καληώρα, που διέτρεξα γρήγορα την έρημη Τσιμισκή, «μετακίνηση νούμερο έξι», να προλάβω τα βιβλιοπωλεία ανοιχτά , έριχνα ματιές δεξιά κι αριστερά, τα καταστήματα ήταν στολισμένα, γιορτινά και ολόφωτα, αλλά ακόμα κλειστά. Υπήρχαν προωθημένες ιδέες και λύσεις διακόσμησης, χωρίς έμπνευση πάντα, έλατα, ελάφια κι αστέρια, πλαστικές γιρλάντες και μπάλες, καλώδια, ασημόσκονη και ένα ψηφιακό κόνσεπτ κάποτε, με σκηνικό μεγάλες ερήμους και χιόνι, με ένα μοναχικό ζευγάρι στην άκρη μπρος στον χιονάνθρωπο, σαν να μην έφτανε η δια νόμου κοινωνική μας αποστασιοποίηση. Χριστουγεννιάτικες γιορτές, με τη διατεταγμένη χαρά και ευθυμία ούτως ή άλλως να υπαγορεύει ως τώρα μια ήπια μελαγχολία, πόσο πιο αμήχανα τώρα, στην πανδημία, εφημερίδες περιοδικά και κοινωνικά δίκτυα προσπαθούν με δυσκολία να υποβάλουν μια προσδοκία ελπίδας και λάμψης, με τον Εμπενίζερ Σκρούτζ αντιμέτωπο με το τρίτο πνεύμα των Χριστουγέννων, το πνεύμα του επίφοβου μέλλοντός μας.
Εγώ όμως θα γυρίσω σπίτι να διαβάσω πάλι τη Σταχομαζώχτρα, και να καλέσω στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι όλους τους ξενιτεμένους, με τον Γέρο και την Παγώνα παρηγορημένους, τον Καμύ με το δάσκαλό του, εκείνον που του εμφύσησε τόση αγάπη για το διάβασμα και τα βιβλία, αλλά και τον Κωστή Παπαγιώργη με τους Ζώντες και τεθνεώτες του, και την Σιμόν Βέιλ οπωσδήποτε, νεαρή κι αδιάλλακτη πολιτική ακτιβίστρια στην απαρηγόρητη δυστυχία της.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τους όρους για να στείλετε χριστουγεννιάτικο διήγημα εδώ και τα περιεχόμενα του πρώτου μας ηλεκτρονικού τεύχους εδώ.]
