Αυτή τη μαύρη γάτα, μαύρη, κατάμαυρη, κατράμι, την βλέπω κάθε νύχτα στο δρόμο να γυρνά μόνη, ο δρόμος έρημος, είναι δέκα το βράδυ και ο δρόμος είναι έρημος, τα καταστήματα είναι στολισμένα, γιορτινά και ολόφωτα, αλλά ακόμα κλειστά, η γάτα είναι η μόνη που γυρνά, στέκεται μπροστά από την χριστουγεννιάτικη βιτρίνα, έλατα, καρουζέλ, χιονάνθρωποι, κούκλες, κουκλάκια, τάρανδοι και ελάφια. Η γάτα κοιτά, ακούει τη μουσική των καρουζέλ, είναι μόνη στο δρόμο, κάνει κρύο, τεντώνεται, πηδά και χώνεται μέσα στο κατάστημα.
Μια μαύρη γάτα, κατάμαυρη, κατράμι στη βιτρίνα ανάμεσα από εκατοντάδες φωτάκια και πολύχρωμα στολίδια κοιτά το χριστουγεννιάτικο δένδρο, κοιτά ένα ψάρι χρυσό που κρέμεται από τα κλαδιά του, το κοιτά επίμονα, το ψάρι αρχίζει σιγά σιγά να σπαρταρά κρεμασμένο από το κλαδί, λες και είναι ζωντανό, η γάτα σηκώνεται στα δυο πόδια, το ψάρι σπαρταρά, η μαύρη γάτα, κάνει μια και το ρίχνει από το δένδρο, το ψάρι πέφτει στο χιονισμένο δάπεδο της βιτρίνας, η γάτα το αγγίζει με το πόδι, το χιόνι αρχίζει να λιώνει, γίνεται νερό, η γάτα κάνει ένα βήμα πίσω, κάθεται στην άκρη της βιτρίνας, το ψάρι αρχίζει να κολυμπά, η γάτα φοβάται το νερό, κάνει ακόμη ένα βήμα πίσω και φεύγει, το ψάρι κολυμπά με δύναμη, βουτά και εξαφανίζεται, ο δρόμος είναι έρημος, είναι δέκα το βράδυ και ο δρόμος είναι έρημος.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τους όρους για να στείλετε χριστουγεννιάτικο διήγημα εδώ και τα περιεχόμενα του πρώτου μας ηλεκτρονικού τεύχους εδώ.]
