frear

Το βυζανιάρικο – του Σπύρου Κιοσσέ

Τα γατιά της τ’ αγαπούσε σαν παιδιά. Κι είχε πολλά. Και γατιά και παιδιά. Και γεννούσαν συνέχεια. Και αυτή και η γάτα της η μαύρη, η αγαπημένη. Αυτή στο σπίτι, στο χαγιάτι, στα χωράφια που δούλευε με την κοιλιά στο στόμα, πάνω στο κάρο μια φορά, στο δρόμο για ένα πανηγύρι στο γειτονικό χωριό. Η γάτα της στο υπόγειο, στον αχερώνα, πίσω από τ’ αποχωρητήριο της αυλής, σ’ ένα ρουμάνι πίσω απ’ τον μπαξέ. Μετά τις γέννες μαζί τα θήλαζαν κι ύστερα τα νανούριζαν η μια πλάι στην άλλη. Κι άκουγες από τα τσαλίκια που ’χανε για φράχτη ένα ισχνό μινύρισμα, κάτι ανάμεσα σε ψίθυρο, μουρμούρα και γουργουρητό. Τα γατιά της τ’ αγαπούσε σαν παιδιά. Κι όταν μια μέρα ήρθανε να της πάρουν ένα, γιατί είχε πολλά, όρμησε μ’ ένα σάλτο πάνω τους κι άρχισε να τους γδέρνει με τα νύχια, τους δάγκωνε τα χέρια, τα πόδια, το λαιμό, την κλωτσούσαν αυτοί, πόνο δεν ένιωθε, κι όταν απόκαμε, σε μια γωνιά κουλουριασμένη, έπιασε ένα μακρόσυρτο νιαούρισμα, θρηνώντας το μωρό που τράβηξαν απ’ το βυζί της μάνας, γάλα πριν να χορτάσει.

Σε λίγο καιρό κοντά σας με νέο ηλεκτρονικό τεύχος στο mag.frear.gr

Mag.frear.gr – Τα ηλεκτρονικά μας τεύχη