Ο κύριος Γουώκερ είπε: «Αναρωτιέμαι γιατί όλους τους διασκεδάζει το γεγονός ότι η Ρόουζ φέρεται απρεπώς».
Η Ρόουζ ρεύτηκε κι όλοι βάλαμε τα γέλια. Ήταν ο έβδομος θεραπευτής που βλέπαμε και κανένας τους δεν είχε κρατήσει για πολύ. Ο κύριος Γουώκερ, δυστυχώς, φαινόταν αποφασισμένος να μείνει.
«Ποια είναι η γνώμη σου για τη συμπεριφορά της Ρόουζ, Βάιολετ;». Το έκαναν αυτό μερικές φορές. Στο εγχειρίδιό τους πρέπει να γράφει, Αν πιστεύετε ότι οι γονείς είναι πολύ παράξενοι, δοκιμάστε να μιλήσετε στην αδερφή.
«Δεν ξέρω. Ίσως να προσπαθεί να σας σταματήσει από το να μιλάτε γι’ αυτήν στο τρίτο πρόσωπο».
«Ωραία το έθεσες», είπε η μητέρα μου.
«Όντως», είπε ο πατέρας.
«Γάμησες», είπε η Ρόουζ.
«Λοιπόν, φαίνεται πως όλη η οικογένεια συμφωνεί με αυτό», είπε ο κύριος Γουώκερ, προσποιούμενος ότι καταλαβαίνει, ακόμη κι ότι μας συμπαθεί.
«Καθόλου επιτυχημένη παρέμβαση, κύριε Νυφίτσα».
Η Ρόουζ είχε την τάση να λειτουργεί καλύτερα όταν ήταν θυμωμένη. Όντως, έμοιαζε με ξανθή νυφίτσα και όλοι βάλαμε ξανά τα γέλια. Ακόμη και ο πατέρας μου, που προσπαθούσε να δίνει στους ανθρώπους αυτούς μια ευκαιρία, είχε παραιτηθεί, ίσως από ένα αίσθημα αλληλεγγύης.
Δεκατέσσερα λεπτά αργότερα, ο κύριος Γουώκερ αποφάσισε ότι ο χρόνος μας είχε τελειώσει και βγήκε έξω, αφήνοντάς μας όλους να μειδιούμε ο ένας στον άλλο. Η Ρόουζ ήταν ακόμη κούκου, αλλά τουλάχιστον είχαμε περάσει καλά.
Η μέρα που συναντήσαμε τον καλύτερο θεραπευτή, ξεκίνησε σχεδόν το ίδιο άσχημα. Τρομάξαμε μια τρόφιμο κι έπειτα τρομάξαμε και τον επιβλέποντά της, ο οποίος τελικά μας έστειλε στον Δρ. Θωρν. Διακόσια κιλά Τεξανό τσίλι, καλαμποκόψωμο και μπύρα Λόουν Σταρ, ντυμένος με μεγάλες μαύρες καουμπόικες μπότες κι ένα κορδόνι στο λαιμό για γραβάτα.
«Ω υπίρουχη μέρα, βρήκαμε το Μεγάλο Καρύδι». Η Ροόυζ βρέθηκε στον παράδεισο και σταμάτησε μεμιάς να μαλάζει το στήθος της.
«Γεια σου, Μικρό Καρύδι». Καταλαβαίνετε πόσο μεγάλος έπρεπε να είναι ένας άντρας, για ν’ αποκαλεί την αδερφή μου «μικρό». Μας βάφτισε όλους, αμέσως. «Και ο καλός δόκτωρ Καρύδης, και η Μαντάμ σκληρό Καρύδι, γιατί σου βγάζει την πίστη μέχρι να σπάσει και πιο κει με την τιραντένια φόρμα και σχεδόν τίποτε άλλο, έχουμε το Καρύδι-που-δεν-είναι-κανενός, –όνομα που συγκέντρωνε πάνω του, ταυτόχρονα, την ψυχική μου κατάσταση και τη μοναξιά μου. Όλοι χαλαρώσαμε.
Ο Δρ. Θωρν μάς έκανε καλό. Η Ρόουζ μετακόμισε σε ένα κέντρο επανένταξης, η διευθύντρια του οποίου λάτρευε το Μεγάλο Καρύδι τόσο, ώστε να επιτρέψει στη Ρόουζ να παραμείνει, ακόμα και μετά από μια περίοδο κατά την οποία έκανε σεξ με όποιον περνούσε το κατώφλι της πόρτας της. Βρισκόταν σε έξαψη για λίγο καιρό και προσπαθώντας να απομονώσει τις φωνές στο κεφάλι της, πηδιόταν με ό,τι κινείται.
Το Μεγάλο Καρύδι έλεγε, «Χρυσό μου, δε γίνεται. Δεν μπορώ να κάνω έρωτα σε κάθε όμορφη γυναίκα που βρίσκεται στο δρόμο μου και, επιπλέον, δεν μπορώ να το κάνω αυτό και ταυτόχρονα να είμαι θεραπευτής σου. Είναι πράγματι κρίμα, αλλά νομίζω ότι θα μπορούσες να βρεις ένα αληθινά καλό παιδί, κάποιον που θα σου φέρεται το ίδιο γλυκά και τρυφερά, όπως εγώ, αν είχα την τύχη να είμαι ο καλός σου. Δεν θα ήθελα να συμβιβαστείς με τίποτα λιγότερο». Κι έτσι σταμάτησε να κάνει ανήθικες προτάσεις στους ναρκομανείς και τους αλκοολικούς και τους υπαλλήλους του κέντρου. Τον αγαπούσαμε τον Δρ. Θωρν.
Ο πατέρας μου άρχισε και πάλι να αναλαμβάνει πλούσιους νευρωτικούς και μια φορά την εβδομάδα βοηθούσε και στην Ανοιχτή Κλινική του Δρ. Θωρν. Η μητέρα μου ολοκλήρωσε την ηχογράφηση ενός κονσέρτου του Μότσαρτ και έπαιζε σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις του κέντρου της Ρόουζ. Εγώ επέστρεψα στο κολέγιο και βρήκα έναν υπέροχο αμυντικό, για να κοιμάται μαζί μου. Στο σκοτάδι, του ζητούσα να με αποκαλεί «αγάπη μου». Η Ρόουζ έπαιρνε τα φάρμακά της, έχασε καμιά εικοσαριά κιλά και ξεκίνησε να τραγουδάει στην ενορία των Αφρικανών Μεθοδιστών, που βρισκόταν λίγο πιο κάτω από το κέντρο επανένταξης.
Στην αρχή δεν ήξεραν τι να κάνουν με αυτή την ογκώδη ξανθιά, που ντυνόταν περίεργα και στεκόταν ρεμβαστικά στην είσοδο της εκκλησίας, την ώρα που έκαναν πρόβες, όμως όταν εκείνη τους τραγούδησε μερικές νότες από το «Ω, Κύριε», ο διευθυντής της χορωδίας ένιωσε να τον αγγίζει το χέρι του Θεού και είδε ότι με τη βοήθεια του γλυκού Του τέκνου Ρόουζ, η συνοικιακή του χορωδία θα μπορούσε να φτάσει μέχρι και στους Ολυμπιακούς των γκόσπελ.
