μικροδιήγημα
στη μνήμη του Πάνου Κουτρουμπούση
1. Δε χρειάζεται να γράψεις κάποιο μικροδιήγημα. Είναι μια άχρηστη ασχολία. Παρόλα αυτά, αν επιμένεις, κάντο. Να ξέρεις όμως πως μπορεί να το κάνει, και το κάνει, ο οποιοσδήποτε.
2. Δεν χρειάζονται υπερβολές. Ούτε υπερβάσεις. Γράψε όπως θέλεις, όχι όπως (δεν) μπορείς.
3. Το να διαβάζεις τους Κλασικούς δεν είναι ούτε αναγκαία ούτε ικανή συνθήκη για να γίνεις «κλασικός». Το πιο πιθανό είναι ότι δε θα γίνεις – είτε τους διαβάσεις είτε όχι.
4. Η Τέχνη δεν είναι αγχολυτική. Είναι ψυχοφθόρα. Έχε πάντα μαζί σου το τηλέφωνο ενός ψυχολόγου – κάποια στιγμή θα τον χρειαστείς, είναι το μόνο σίγουρο.
5. Δε θα δημιουργήσεις ποτέ κάτι αριστουργηματικό∙ γι’ αυτό καλό είναι να μην μπεις καν στο κόπο να το προσπαθήσεις. Κάνε το κέφι σου. Γράψε ένα μικροδιήγημα περνώντας την ώρα σου.
6. Η επιτήδευση είναι η ουσία στην Τέχνη. Αυτό όμως δε σημαίνει πως πρέπει απαραίτητα να είσαι μαξιμαλιστής. Ο μινιμαλισμός είναι εξίσου προσποιητός. Η χειρότερη μορφή επιτήδευσης είναι η φυσικότητα και η αμεσότητα.
7. Για να γράψεις ένα μικροδιήγημα δε χρειάζεται ούτε απελπισία, ούτε δυσαρέσκεια, ούτε απογοήτευση, ούτε πόνος, ούτε κλάμα και οδυρμός… Έτσι γράφουν οι μίζεροι και παρωχημένοι. Εντάξει, σπουδαίος και τρανός δε θα γίνεις (όπως είπαμε), αλλά τουλάχιστον μην είσαι μετριότητα.
8. Η Τέχνη είναι, κατά βάθος, απάνθρωπη. Δε φλέγεται για έρωτα. Για ματαιοδοξία, ναι. Για έρωτα, όχι. Είναι ψύχωση. Είναι πάθηση. Η Τέχνη είναι ανταγωνιστική, γεμάτη ίντριγκες και συμφέροντα.
9. Για να γράψεις ένα μικροδιήγημα θα πρέπει να έχεις διαβάσει. Για να διαβάσεις θα πρέπει να έχεις ζήσει. Για να ζήσεις θα πρέπει να μην γράφεις.
10. Ars brevis, vita longa.
περιοδικό Κυωνόκρανο
Δρ. Χάουζ
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Έργο: John Frederick Peto. Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.]
