Κοιτούσε ώρα πολλή το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, ώσπου στο κέντρο μιας μεγάλης γυαλιστερής μπάλας, είδε να καθρεφτίζεται … η ανάμνηση της. Γυμνή σαν ήταν, όπως και οι πόλεις μες στον γκριζογάλανο χειμώνα. Σκόρπιζε τριγύρω την αλήθεια της ψυχής της μέσα στις βροχές. Ένα απόγευμα Δευτέρας, πλημμύρα οι δρόμοι, μέσα στην Πειραιώς, χαμηλά. Πλημμύρα μέσα η καρδιά της. Στεκόταν στην ανάμνηση, ατάραχη και αγέρωχη. Πιο αποφασισμένη από τον θάνατο την ώρα που εκείνος έρχεται. Γενναία ωστόσο, τον περίμενε και πρόσεχε. Πρόσεχε, για να τον προσέχει. Τον είχε πάντα μέσα της, τον είχε χρόνια πλάι της. Τον ήξερε. Αυτά τα Χριστούγεννα, ήρθανε με δώρα. Δώρα και χαμόγελα, και ελπίδα. Χέρια ενωμένα, μια μελίρυτη γιορτή. Τα μάτια έπαψαν να είναι θλιμμένα. Κόκκινα και φωτεινά, στου χρόνου το φρέαρ, ξεχασμένα. Έστω για κάποιους λόγους, έστω για κάποιες στιγμές. Αυτά τα Χριστούγεννα, γέμισαν με αλήθεια. Τον άγγιξε για μια στιγμή. Την άγγιξε για μια χιλιετία. Ήταν όπως άλλοτε μαζί. Στην σκέψη, στο όνειρο το βράδυ. Στο επόμενο πρωί. Και στο ίδιο, όπως πάντα, καρδιοχτύπι. Αντάλλαξαν λέξεις και σιωπές. Κουβέντες που ξεχάστηκαν στο χτες. Για ώρες γέλασαν, για κάποια δευτερόλεπτα κρατήθηκαν. Της είπε ιστορίες, και του είπε πως της άρεσαν. Του είπε πως ήθελε να ακούσει και κάποιες ακόμα. Της είπε, πως έχει αγάπη αρκετή για δύο, και όνειρα αρκετά για τρείς. Εκείνη χαμογέλασε. Του είπε πως με τα όνειρα της κοιμάται. Πλάθει ένα κόσμο, μπαίνει μέσα. Εκείνος της είπε, πως συνήθως απ’τον κόσμο δραπετεύει. Στα σκοτάδια του, συνήθως πέφτει και επιμένει. Του είπε, να επιμένει στο φως. Μόνο το φως του ανήκει. Και ίσως μια μερίδα, απ’του Θεού την φύση. Ύστερα έφυγαν. Πήραν το ίδιο μονοπάτι. Αυτό της ενσυναίσθησης. Μέχρι την επόμενη φορά, μέχρι την επόμενη στροφή. Μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα. Μεθυσμένοι. Από την αιτία του ανέμου πιασμένοι. Στενάχωροι, μα ελεύθεροι. Σε μια ανάμνηση, ολότελα δική τους, σφιχτά αγκαλιασμένοι. Αυτά τα Χριστούγεννα, ήρθαν με ελπίδα. Ήρθαν με χαμόγελα. Ήρθαν για όλους. Για θλιμμένους και ορφανούς. Για πλούσιους και φτωχούς. Και ευτυχώς, ήρθαν πρόωρα, και για αυτούς.
