Κοιτούσε ώρα πολλή το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, ώσπου στο κέντρο μιας μεγάλης γυαλιστερής μπάλας, είδε να καθρεφτίζεται η πιο βαθιά της επιθυμία. Την είχε θάψει στους απομακρυσμένους και σκοτεινούς διαδρόμους του μυαλού της από τότε που βρέθηκε σχεδόν εγκλωβισμένη σ’ αυτό το σώμα. Από μικρή φανταζόταν τον εαυτό της μπροστά σε ένα τιμόνι να πηγαίνει μακρινά ταξίδια. Μόνη, με φίλους, με την οικογένεια, δεν την ένοιαζε αρκεί να οδηγούσε. Να πατάει το γκάζι και βρουμ να βρίσκεται μπροστά σε μια θάλασσα και βρουμ στο σπίτι της Ελένης και σαν βαριόταν εκεί ξανά βρουμ και όπου έβγαζε ο δρόμος.
Ο δρόμος τώρα πια είναι μικρός και ανοίγεται μέσα από τους τέσσερις τοίχους αυτού του σπιτιού που ζει με την μητέρα της. Καμιά φορά έρχεται και ο αδερφός της για λίγες μέρες που μένει μακριά τους. Και φίλοι έρχονται μα κανείς τους δε σκέφτεται ποτέ να την πάει ένα ταξίδι όπως το χει φανταστεί. Μεγάλο, χαρούμενο με τον αέρα να τους ανακατεύει τα μαλλιά και την σκόνη να τους κυνηγάει χωρίς να τους φτάνει ποτέ. Η μόνη ελπίδα της για λίγη ταχύτητα είναι αυτός ο μαύρος λεβιές που προεξέχει στο αριστερό μπράτσο του αμαξιδίου. Έχει εδώ και ένα μήνα που τον φτάνει και όλο τον σκαλίζει με τα δυο της δάκτυλα.
Η μητέρα την ενθαρρύνει και όλο την προτρέπει να προσπαθήσει λίγο ακόμα. Και μετά τι; Αναρωτιέται. Θα πάω που; Σε λίγο θα μαζευτούν όλοι μαζί για το μεσημεριανό φαγητό. Ένα φιλί, μια αγκαλιά, ένα χάδι και μετά όλοι θα στρογγυλοκαθήσουν και θα ξεχαστούν στα υπέροχα κεφτεδάκια και στην τέλεια τυρόπιτα. Ίσως αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή. Πριν το τέλος της τυρόπιτας. Λίγο ακόμα και ο λεβιές θα τραβηχτεί. Ένα τέντωμα ακόμα. Ναι, το νοιώθει ο αέρας αρχίζει να της χαϊδεύει τα μάγουλα. Ο ηλεκτρικός ήχος ανεβάζει ένταση και το μαρσάρισμα αρχίζει. Η κατακόκκινη μπάλα έρχεται πιο κοντά της και καθρεφτίζει το πρόσωπο της πιο φωτεινό, γεμάτο έξαψη. Τα θρύψαλα πετάχτηκαν παντού, τα λαμπάκια συνέχισαν να αναβοσβήνουν, μερικές κραυγές στον αέρα και κομμάτια τυρόπιτας στο πάτωμα. Ο λεβιές είχε μείνει ερμητικά κλειστός στο αριστερό της χέρι. Επιτέλους είχε βρει το τιμόνι της.
Πρώτη δημοσιευση. Το Φρέαρ δημοσιεύει και φέτος τις χριστουγεννιάτικες ιστορίες σας. Δείτε τις λεπτομέρειες εδώ και στείλτε μας τη δική σας.
