Ανάμεσα στο προβλεπόμενο και το αναμενόμενο μιας εκδοχής του πραγματικού και αστάθμητου χρονικά ειδώλου της μορφής, η Ειρήνη Ηλιοπούλου οικοδομεί την υποθετική της πρόταση. Η ζωγράφος δεν ξεκινά από τη μορφή, αλλά καταλήγει στον τρόπο της μορφής που αυτοσυστήνεται μέσα από τις συνδηλώσεις του πραγματικού και της μεταφορικότητας που εμπεριέχει.
Η κάθε μορφή της Ειρήνης Ηλιοπούλου, χρησιμοποιείται ως άλλοθι. Κατ’ αρχήν δεν προϋποθέτει στον σχηματισμό της ούτε έννοιες, ούτε ιδέες. Γεννιέται μέσα από τη διάθεση σύλληψης του ανέφικτου και του πεπερασμένου, της ουτοπίας που κρύβει και της γνώσης μιας ματαίωσης που επιφέρει ο χρόνος. Γεννιέται μέσα από τις αισθήσεις που έχουν προκαλέσει δεκάδες ανακλήσεων της μνήμης και άλλους τόσους συνειρμούς. Γεννιέται μέσα από τις δομικές αποσυνθέσεις εικόνων που έχουν διεκπεραιωθεί στο υποσυνείδητο και μέσα από τους μετασχηματισμούς και τις αντιστοιχειοθετήσεις που η ζωγράφος την ώρα της πράξης επιφέρει. Οι εντάσεις της δυναμικής και οι διαδικασίες της χειρονομίας δεν είναι εμφανείς, αλλά αφομοιωμένες και ιζηματοποιημένες μέσα στην ίδια τη ματιέρα και τη γραφή, καθώς η Ηλιοπούλου διαπραγματεύεται τα είδωλα της ανάμεσα στις αντιθέσεις που τα ορίζουν και τα καταργούν, τα κάνουν να φαντάζουν υπαρκτά και ταυτόχρονα φευγαλέα, ζωντανά και αναιρετέα, άμεσα και πιθανά, ανιχνευόμενα και προσδόκιμα.
-Αθηνά Σχινά (δείτε όλο το κείμενο εδώ)
Το νέο Φρέαρ ετοιμάζεται, όπως πάντα με πλούσια ύλη. Σύντομα κοντά σας!
