frear
Record Spinning on Turn Table

Αυτή δεν είναι μια λίστα με τις καλύτερες συναυλίες κλασικής μουσικής του 2017 – γράφει ο Βασίλης Παπαδόπουλος

Κακά τα ψέμματα, είτε μας αρέσει είτε όχι, στην Αθήνα χτυπά ουσιαστικά η πολιτιστική καρδιά της χώρας. Θεατρικές παραστάσεις, εκθέσεις ζωγραφικής, γλυπτικής, συναυλίες, φεστιβάλ βιβλίου κ.τ.λ. συμβαίνουν σχεδόν αποκλειστικά στο κλεινόν άστυ.

Η μουσική πράξη όπως καταφέρνει να συντελείται, με όλες τις πιθανές και απίθανες δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει, έξω από τα τείχη της πρωτεύουσας, όπου το ενδιαφερόμενο κοινό είναι 1) πολύ λιγότερο αριθμητικά 2) λιγότερο εξοικειωμένο με ακούσματα που ξεπερνάνε τα στενά όρια της “κλασικής” –με την ιστορική έννοια– μουσικής (βλ. Μπετόβεν, Μότσαρτ κ.τ.λ.) και ως εκ τούτου σχεδόν απόλυτα αρνητικό σε νεωτεριστικές προσεγγίσεις και ρεπερτόριο που ξεφεύγουν από την πεπατημένη, οπότε χρειάζεται περισσότερο να διαφημίζεται αλλά κυρίως να στηρίζεται έμπρακτα από τους ντόπιους αλλά και από όσους από εμάς τύχει να βρεθούμε τυχαία ή λιγότερα τυχαία εκτός Αθήνας. Έτσι ας αναφέρουμε μερικά φεστιβάλ κλασικής μουσικής που καταφέρνουν να στέκονται ακόμα όρθια, αντιμετωπίζοντας δυσκολίες που μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κάποιος, αλλά και πάμπολλες άλλες που δεν μπορεί να φανταστεί ανθρώπου νους.

Α) Φεστιβάλ Κουφονησίων. Υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση της Ναταλίας Μιχαηλίδου και του Βαγγέλη Χριστόπουλου, από τα μέσα Ιουλίου έως περίπου το τέλος Αυγούστου, μια μουσική ανάσα στα Κουφονήσια με άξιους μουσικούς από την Ελλάδα και το εξωτερικό με στόχο να δημιουργηθεί ένας μουσικός θεσμός που δεν θα εξαφανιστεί σε 1-2 χρόνια, όπως συχνά συμβαίνει με παρόμοιες δονκιχωτικές απόπειρες.

Β) Φεστιβάλ Ρόδου. Τις πρώτες μέρες κάθε Σεπτέμβρη εδώ και 10 χρόνια ξένοι και Έλληνες σολίστες καθώς και μουσικά σύνολα παρουσιάζουν μια πανδαισία μουσικής στο φιλόμουσο κοινό που έχει την ευκαιρία να βρίσκεται στο νησί της Ρόδου. Το συγκεκριμένο φεστιβάλ τυγχάνει –ευτυχώς– της στήριξης του Δήμου Ρόδου, του ΕΟΤ καθώς και του Υπουργείου Πολιτισμού.

Γ) Φεστιβάλ Μολύβου. Μουσική δωματίου από άξιους γεμάτους όρεξη μουσικούς τις τελευταίες μέρες κάθε Αυγούστου. Το φεστιβάλ Μολύβου κλείνει μόλις 2 χρόνια ζωής, όμως η ζέση των διοργανωτών του αλλά και τα εκπαιδευτικά προγράμματα/εργαστήρια που διοργανώνονται καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου με στόχο μαθητές (το αυριανό δηλαδή κοινό) δίνουν ελπίδες για ένα εξαιρετικά επιτυχημένο και μακρόβιο φεστιβάλ. Από φέτος υποστηρικτής τού συγκεκριμένου φεστιβάλ και το ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Δ) Φεστιβάλ θρησκευτικής μουσικής Πάτμου. Ο χαλκέντερος αρχιμουσικός Άλκης Μπαλτάς και ο δήμος Πάτμου δίνουν ζωή σ ένα φεστιβάλ που μετρά 16 χρόνια ζωής και που κάθε τέλος καλοκαιριού χαρίζει υπέροχες μουσικές στιγμές σ’ ένα, έτσι κι αλλιώς, επιβλητικής ομορφιάς νησί.

Ε) Φεστιβάλ Ναυπλίου. Ο διακεκριμένος Έλληνας πιανίστας Γιάννης Βακαρέλης με τη στήριξη του δήμου Ναυπλίου και της εταιρείας συναυλιών «Φόρμιγξ» βρίσκεται στο τιμόνι ενός φεστιβάλ με 26 χρόνια μουσικής προσφοράς. Τέλος Ιουνίου με αρχές Ιουλίου διάφοροι σημαντικοί χώροι της πόλης φιλοξενούν σολίστες και σύνολα μουσικής δωματίου σε συναυλίες ιδιαίτερα λεπτού γούστου.

*****

[Όπως κάθε χρόνο, από τα Χριστούγεννα μέχρι και το τέλος των γιορτών δημοσιεύουμε τις λίστες των συνεργατών μας για τα δικά τους αγαπημένα από τη χρονιά που φεύγει: καταγράφονται βιβλία, μουσικές, ταινίες, παραστάσεις, ό,τι μας άρεσε απ’ το έτος που πέρασε. Δεν πρόκειται για λίστες με “τα καλύτερα του 2017” –τα πνευματικά γεγονότα δεν μπορεί να κατατάσσονται με τέτοιο τρόπο–, αλλά γι’ αυτά που κατά την υποκειμενική κρίση των γραφόντων αξίζει ίσως να προσεχτούν περισσότερο.]

Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.

Σε λίγο καιρό κοντά σας με νέο ηλεκτρονικό τεύχος στο mag.frear.gr

Mag.frear.gr – Τα ηλεκτρονικά μας τεύχη