Σήμερα το βράδυ στις 8, στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής, αρχίζει το Α΄ Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών. Σημαντικοί ποιητές απ’ όλο τον κόσμο –Ζαγκαγιέφσκι, Μέστρε, Φάλκνερ, Τάφντρουπ, Λαν Λαν κ.ά.– συγκεντρώνονται στην Αθήνα και διαβάζουν ποιήματά τους σε δήμους και γωνιές της πρωτεύουσας (το πρόγραμμα εδώ).
Γιατί είναι όμως σημαντικό ένα φεστιβάλ ποίησης; Γιατί, ειδικά στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, η λογοτεχνία των μικρών γλωσσών όπως η δική μας, δηλαδή των γλωσσών με λίγους ομιλητές στον κόσμο, εύκολα οδηγείται στην απομόνωση και την ομφαλοσκόπηση, στον άκριτο αυτοδοξασμό και τον πτωχοπροδρομικό επαρχιωτισμό. Αγνοεί έτσι η λογοτεχνία τι συμβαίνει στο εξωτερικό, η παράδοσή της δεν γονιμοποιείται από ξένες επιρροές και γίνεται εσωστρεφής, καθώς τα μέτρα σύγκρισής της και τα κριτήρια της αριστείας της αφορούν μόνο έναν μικρό όμιλο ανθρώπων.
Την εβδομάδα που μας πέρασε θρηνήσαμε έναν νεκρό, θύμα της κτηνώδους απαιδευσιάς, του απάνθρωπου φανατισμού και της παράλογης βίας που αυτή γεννά σε περιβάλλον οξύτατης κρίσης αξιών. Αν στηρίζουμε το Φεστιβάλ Ποίησης είναι γιατί, σε χαλεπούς καιρούς όπως οι δικοί μας, η ποίηση συνιστά έναν τρόπο αντίστασης. Έναν τρόπο ύπαρξης που θωρακίζει την ψυχή μας ενάντια στη βαρβαρότητα.
