Από προχθές που είδε την προσελήνωση στην TV, φαντάζεται τον εαυτό του αστροναύτη. Κυκλοφορεί ζαλισμένος μέσα στην αποπνικτική ακινησία του σπιτιού- φταίει το σκάφανδρο. Σε αντίθεση με το ζεστό του σώμα, τα ξυπόλητα πόδια του βρίσκουν υπολείμματα δροσιάς στα πλακάκια- είναι η έλλειψη βαρύτητας, σε λίγο θα ανυψωθώ. Στέκεται μπροστά στην ανοιγμένη πόρτα του ψυγείου- Να! η σεληνάκατος μου.
Πόσο θα ήθελε να μπορούσε να χωρέσει στο εσωτερικό του. Να ακούσει το λάστιχο της άσπρης πόρτας να κλείνει πίσω του μαλακά και να απομονωθεί στην παγωνιά του. Να απολαμβάνει το τεχνητό φως, τους μονότονους ήχους του μοτέρ. Να μην τον φτάνει η φωνή της μάνας του: Κάνε ησυχία! Πέσε στο κρεββάτι κι ας μην κοιμηθείς! Μην ανοίξεις παράθυρο και μπει μέσα ζέστη. Και πλύνε τα πόδια σου πριν ξαπλώσεις στα καθαρά σεντόνια.
Ο σβέρκος του πάγωσε, εκεί ακριβώς τον χτύπησε ο αέρας του κλιματιστικού– 23°C /High/ Cool. Σηκώνει το κεφάλι απ’ το γραφείο. Κοιτάζει γύρω. Όλα όπως τα άφησε πριν τον πάρει ο ύπνος. Κλειστό παράθυρο, περσίδες κατεβασμένες, φώτα αναμμένα. Ησυχία. Ο ανεμιστήρας του υπολογιστή δουλεύει στο χαμηλό. Γυρίζει την οθόνη από την εξοικονόμηση ενέργειας σε full mode. Διαβάζει: 49η επέτειος- Δημοπρασία με ιλιγγιώδη ποσά για αναμνηστικά από το φεγγάρι.
Όχι! Δεν έχω ανάγκη από μεσημεριανό υπνάκο εγώ. Δεν είμαι κανένας γέρος. Φταίει ο καύσωνας.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Όλο τον Ιούλιο δημοσιεύουμε κείμενα για τον καύσωνα.]
Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.
