Έξω έκαιγε ο τόπος. Είχα δυο μέρες να βγω από το σπίτι. Τη Λούσυ την έβγαζα πρωί και βράδυ στον κήπο για τις ανάγκες της. Τα ξημερώματα και κατά τις έντεκα, όταν υποχωρούσε λίγο η ζέστη. Ήταν στα δεκαεπτά. Με τα ανθρώπινα δεδομένα βέβαια είχε ξεπεράσει τα ενενήντα. Περπατούσε με το ζόρι, δεν είχε πολλά περιθώρια. Είχε εμφανίσει ζάχαρο, της έκανα καθημερινά ένεση ινσουλίνης. Έλεγα ότι θα γεράζαμε και θα πεθαίναμε μαζί, αλλά το έβλεπα ότι ήθελε να με προλάβει. Ο γιατρός της μου είχε προτείνει ευθανασία. Το απέφευγα συνεχώς. Δεν ήθελα να καταλήξει σε κανένα κάδο σκουπιδιών και να σαπίσει στη χωματερή.
Εκείνα τα βράδια του μεγάλου καύσωνα ξαπλωμένες στον καναπέ με το κλιματιστικό στο φουλ, παρακολουθούσαμε τα δελτία ειδήσεων. Τα τηλεοπτικά παράθυρα πολιορκούσαν καθημερινά απελπισμένοι ιδιοκτήτες μικρόσωμων σκύλων που είχαν χάσει τα ζώα τους κάτω από ανεξιχνίαστες συνθήκες και αφηγούνταν την εμπειρία τους. Μια μικρόσωμη ηλικιωμένη κυρία έκλαιγε μπροστά στην κάμερα: «Είχα βγάλει βόλτα το σκυλάκι μου νωρίς το απόγευμα. Δεν περπατήσαμε πολύ λόγω ζέστης. Το έβλεπα που λαχάνιαζε και είχε κρεμάσει έξω τη γλώσσα του. Σκέφτηκα να γυρίσουμε πίσω. Ξαφνικά έξω από την πόρτα του σπιτιού μας, ένιωσα ότι τραβούσα ένα άδειο λουρί. Τρελάθηκα! Τον είχα καλά δεμένο τον Ταζ.» Την επομένη πέτυχα έναν μεσήλικα που μιλούσε έκπληκτος για τη δική του εμπειρία: «Ο Όλιβερ καθόταν πίσω από το τζάμι και γαύγιζε επίμονα. Παρόλο που ήταν δυο το μεσημέρι και τα μάρμαρα στο μπαλκόνι μου έβραζαν, αποφάσισα να του ανοίξω να βγει έξω για λίγο. Στην αρχή τον είδα να παραπατάει σαν να τσουρουφλίστηκαν οι πατούσες του. Γέλασα. Όταν όμως λίγο αργότερα γύρισα να τον πάρω, είχε γίνει άφαντος. Αποκλείεται να το είχε σκάσει από το μπαλκόνι του τρίτου ορόφου!» Επανέλαβε τρεις φορές την τελευταία φράση, σαν να προσπαθούσε να πείσει τον ρεπόρτερ για το αυτονόητο.
Η λύση των μυστηριωδών εξαφανίσεων δόθηκε από την επιστημονική κοινότητα λίγες μέρες αργότερα. Ο παρατεταμένος καύσωνας, είχε δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας ώστε μικρόσωμοι ζωντανοί οργανισμοί να περάσουν σε μια άλλη φάση της φυσικής μορφής της ύλης τους. Να μετατραπούν από στερεά σώματα απευθείας σε αέρια, να εξαχνωθούν. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γινόταν η διαδικασία της εξάχνωσης των έμβιων αυτών οργανισμών, δεν είχαν προς το παρόν διαλευκανθεί. Συστήθηκε πάντως, όσο διαρκεί ο καύσωνας, να αποφεύγονται οι βόλτες των μικρόσωμων ζώων συντροφιάς σε εξωτερικούς χώρους.
Δυο μέρες πριν αρχίσει να υποχωρεί το κύμα της ζέστης, η Λούσυ έπεσε σε βαθύ κώμα. «Δεν μπορούμε να ελέγξουμε πια το ζάχαρό της», μου είπε ο γιατρός της. «Είναι στα τελευταία της.» Την πήρα αγκαλιά και την άφησα πάνω στο καυτό τσιμέντο της μπροστινής αυλής. Κοιτούσα αφηρημένη από το τζάμι, όταν σε λίγη ώρα είδα πυκνούς ατμούς να ανεβαίνουν μέχρι που χάθηκαν. Μάζεψα όλα της τα υπάρχοντα και βγήκα να τα πετάξω στον κάδο της γειτονιάς.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Όλο τον Ιούλιο δημοσιεύουμε κείμενα για τον καύσωνα. Στείλτε κι εσείς το δικό σας!]
Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.
