To βιβλίο του Β.Ι. Λένιν αποτελεί έργο του επιστημονικού κομμουνισμού, αφού αναφέρεται σε νομοτέλειες για την εκπλήρωση του επαναστατικού ρόλου της εργατικής τάξης. Έκτοτε, το ερώτημα τίθεται από ανήσυχα πνεύματα που μελετούν γενικώς τα αδιέξοδα του παρόντος και αναζητούν λύσεις. Αποτελεί και μία από τις βασικές ερωτήσεις όλων ανεξαιρέτως των μαθητών που ακολουθούν μαθήματα Δημιουργικής Γραφής, μόλις υποψιαστούν πως «όλα έχουν ειπωθεί». Τώρα εμείς τι να κάνουμε, Δάσκαλε;
Πρώτον: έχουμε την επιστημονική υποχρέωση να κρατήσουμε άσβεστη τη φλόγα της ποίησης, σε μια σκυταλοδρομία που δεν γνωρίζει διαλείμματα, μέχρι να την παραλάβει ο Ένας ποιητής που δεν γεννήθηκε ακόμη. Όλοι εμείς δουλεύουμε επιστημονικώς για τον άγνωστο ερχόμενο, που θα πατήσει πάνω στα «ήδη γραμμένα» και θα τα κάνει να φαίνονται καινούργια. Γράφουμε πάνω στα γραμμένα λοιπόν, γι’ αυτό πρέπει να έχουμε εποπτεία των παλιότερων και να προετοιμάζουμε το έδαφος για τον αγέννητο.
Και δεύτερον: επειδή η περιφέρεια παρακμάζει πιο αργά από το κέντρο, για να εκπληρώσουμε τον επαναστατικό ρόλο της τάξεως των γραφιάδων, έχουμε το καθήκον και την υποχρέωση να εγκαταλείψουμε τα μεγάλα αστικά κέντρα και να καταφύγουμε σε απομακρυσμένα χωριουδάκια μακριά από δηλητηριώδεις και δηλητηριασμένες λογοτεχνικές παρέες. Οι ποιητές του Κέντρου έχουν πεθάνει και δεν το ξέρουν.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Φωτογραφία: André Kertész.]
