Κάποτε εξέδωσα το μυθιστόρημα ενός φίλου γιατρού. Εμφανίστηκε μια φαρμακευτική εταιρεία (όχι η Novartis) και προσφέρθηκε να χρηματοδοτήσει όλη την πρώτη έκδοση, ουσιαστικά προαγοράζοντας δήθεν αντίτυπα… διαβάζω στη σελίδα του περιοδικού και των εκδόσεων «Πανοπτικόν» στο fb. Θυμάμαι κάποια άλλη εταιρεία που όχι μόνον προαγόρασε τα βιβλία του γιατρού, αλλά τα τύπωσε σε οίκο της προτίμησής του. Περήφανος ο φίλος γιατρός θεώρησε ευγενικό εκ μέρους του να αναφέρει στον κολοφώνα του βιβλίου πως «η έκδοση του βιβλίου έγινε χάρη στην ευγενή χορηγία της τάδε φαρμακευτικής εταιρείας». Δεν ήταν λίγοι οι συνάδελφοι που ζήλεψαν ανοικτά την τύχη του και οικτίρισαν εαυτούς που αντί για έκδοση βιβλίων, συνέχιζαν να ζητάνε ζάντες αλουμινίου, κλιματιστικά ινβέρτορ και τηλεοράσεις πλάσματος.
Τα πολιτιστικά ινστιτούτα των διαφόρων κρατών στη χώρα μας επιδοτούν επίσης την έκδοση των βιβλίων. Αυτό που δεν είναι γνωστό, σε μας τουλάχιστον, είναι το σκεπτικό με το οποίο γίνονται αυτές οι χρηματοδοτήσεις. Γιατί π.χ. να επιδοτείται το βιβλίο του Εντσενσμπέργκερ που βγήκε έτσι κι αλλιώς από ένα μεγάλο εκδοτικό οίκο των Αθηνών, και να μην επιδοτείται το βιβλίο του ίδιου συγγραφέα που βγαίνει από έναν μικρό εκδοτικό της συμπρωτεύουσας; Απορίες αθώου και αδαούς περί των εκδοτικών; Ίσως. Ίσως δεν γνωρίζουμε την πολιτική που ακολουθεί σε αυτόν τον τομέα το Ινστιτούτο Γκαίτε.
Γνωρίζουμε πάντως από πρώτο χέρι πως το εν λόγω ινστιτούτο όχι μόνο δεν χρηματοδότησε την έκδοση των απάντων του Νίτσε στα Ελληνικά, αλλά δεν αγόρασε ούτε μια σειρά με τους δεκαπέντε τόμους, για τη βιβλιοθήκη του, έστω. Σε αυτό οι Γερμανοί συμπεριφέρονται μάλλον όπως ένας οποιοσδήποτε Έλληνας που υπηρετεί στην αντιδημαρχία πολιτισμού μιας οποιασδήποτε πόλης καθ’ άπασα την επικράτεια: βολεύει τα φιλαράκια του, κάνει πολιτισμό με τους φίλους των φίλων, επιχορηγεί εκδηλώσεις μηδενικού πολιτιστικού βεληνεκούς, στρώνει ψησταριές και μοιράζει τσαρούχια σε συλλόγους που διδάσκουν δημοτικούς χορούς.
Μην ανησυχείτε λοιπόν, αν για λίγο καιρό (μέχρι να κοπάσει το σκάνδαλο), οι φαρμακευτικές δεν θα εκδίδουν πια το έργο σας. Όλο και κάποια επιχορήγηση θα πάρετε αν πλευρίσετε κάποιο στέλεχος στα κοινοτικά του χωριού σας. Μέρες που είναι μην κάθεστε στην Αθήνα: επανασυνδεθείτε με τους παλιούς σας φίλους και αν σταθείτε τυχεροί μπορεί να κάνετε και καινούργιους που θα μετράνε στον πολιτισμό του τόπου σας.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ.]
Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.
