ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΚΙΖΑΡΗ
Κέντρο Τέχνης -ισμός
Ευπατριδών 17 και Τριπτολέμου 7 Γκάζι
210 3463990 www.ismos.gr
Εγκαίνια : 24 Φεβρουαρίου 2016 και ώρα 8 μμ
Διάρκεια : 24 Φεβρουαρίου έως 2 Μαρτίου 2016
Ωράριο Λειτουργίας : Δευτέρα – Παρασκευή 6μμ – 10μμ
Σάββατο και Κυριακή 2μμ – 8μμ
Παρουσίαση της γυναίκας, κατά την αντίληψη ενός άντρα φωτογράφου, όπως αυτή δρα και κινείται σε σχέση με το χώρο και τον τόπο. Εννοιολογικά χωρίζεται σε τρεις ενότητες, πορτρέτα, φωτογραφία δρόμου και γυναικεία παρουσία, έτσι ώστε να είναι σφικτή και , κατά το δυνατόν, σφαιρική η γυναικεία ύπαρξη και οντότητα στην καθημερινή ζωή.
Η πρώτη θεματική σχολιάζει το χαρακτήρα, η δεύτερη την δράση και η τρίτη τον συμβολισμό της γυναικείας φύσης.
Μοναχική, σύντροφος, θύμα, θύτης, πρότυπο, φόρμα ενταγμένη σε στερεότυπα μόδας, ύφους, πλάνης, στέρησης, ομορφιάς ή απαλλαγμένη από αυτά, κάτι προτείνει, κάπου προτρέπει.
Αναλογικές και Ψηφιακές ασπρόμαυρες και έγχρωμες φωτογραφίες.
Την έκθεση προλογίζει ο Γενικός Έφορος -αρμόδιος καλλιτεχνικών θεμάτων- της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρίας Κυριάκος Κόκκος και σχολιάζει η Ιστορικός της Τέχνης Μάρθα Χριστοφόγλου.
Επιμελητής: Γιώργος Γκιζάρης, Φροντιστής: Μέμα Γενεράλη.
Είσοδος ελεύθερη
Η παρουσία σας στην έκθεση, ένας διάλογος μαζί σας, είναι τιμή και μεγάλη χαρά για μένα.
Με εκτίμηση,
Γιώργος Γκιζάρης
***
ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
ΜΑΡΘΑΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΓΛΟΥ
Με αφορμή τις «κυρίες» του Γιώργου Γκιζάρη
Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές σε τι οφείλεται η δύναμη των φωτογραφικών εικόνων. Προφανώς όχι στην απατηλή αμεσότητα της οπτικής αποτύπωσης. Ούτε στην όποια καλαισθησία ή επιτυχή εφαρμογή κανόνων της αναπαραστατικής ζωγραφικής. Το κλειδί πρέπει να βρίσκεται αλλού. Μάλλον στο φως που τις κυβερνά και, οπωσδήποτε, στη γραφή τους. Διότι η αναπαράσταση είναι απλώς η εξωτερική όψη της γραφής, η «γεγραμμένη εικών» που μεταφέρει στο παρόν του θεατή κάτι που υπήρξε σε ένα προηγούμενο χρόνο, είτε στην πραγματικότητα είτε στη φαντασία είτε μεταξύ των δύο. Στη φωτογραφική εικόνα, πολύ καθαρότερα από όσο στη ζωγραφική, το φως γράφει και γράφεται, γίνεται γραφίδα, γραφέας και γραπτό. Μετατρέπει μια φευγαλέα μνήμη σε φόρμα. Και η φόρμα έχει μια περίεργη αυτονομία. Μπορεί από μόνη της να συνομιλεί με το θεατή και να σχολιάζει το θέμα της εικόνας. Γωνίες και καμπύλες, σκιές, χρώματα και σχήματα, ηχούν σαν τα όργανα μιας ορχήστρας και επηρεάζουν, συχνά καθοριστικά, την ανάγνωση των επί μέρους εικόνων που παραμένουν σιωπηλές.
Ίσως γι’ αυτό δεν μου αρκεί να παρατηρώ τις φωτογραφίες μία-μία. Προτιμώ να αφήνω τις φωτογραφημένες κυρίες να περνούν ανάμεσα στα φώτα, να κρύβονται πίσω από τις φόρμες τους και να αποκαλύπτουν με το δικό τους ρυθμό τη γοητεία τους. Έτσι μπορεί κανείς να ταξιδέψει με μεταβλητές ταχύτητες ανάμεσα σε γυναίκες και εικόνες γυναικών, για να προσεγγίσει κατά βούληση τα μηνύματά τους, από τα πιο μπανάλ μέχρι τα πιο οικουμενικά. Να ακούσει τις γλυκιές νότες της μουσικής τους ή να παρασυρθεί από τη θηλυκότητά τους.
Αυτή η διαδικασία της απόλαυσης έχει ασφαλώς διαφορετική γεύση για τον καθένα. Είναι όμως σίγουρο ότι, σε κάποια στιγμή, τα μάτια που βλέπουν τις κυρίες, θα χαμογελάσουν αβίαστα και συγκινημένα, αντανακλώντας το φως που τις έπλασε.
Μάρθα Χριστοφόγλου
Ιστορικός της τέχνης
