[…] Στέφανος Ροζάνης. Ο ποιητής, ο δοκιμιογράφος, ο πανεπιστημιακός δάσκαλος, μιλάει και σε συνεπαίρνει σε ένα χρήσιμο και κρίσιμο ταξίδι, σκέψης, γνώσης, έρωτα, ζωής. Αφού «ο έρωτας δεν μπορεί παρά να είναι μόνον ποιητικότητα. Η ποιητικότητα, δεν μπορεί παρά να είναι μόνον έρωτας. Αν απογυμνώσεις τη ζωή από αυτά τα δυο εξαιρετικά και ιδρυτικά χαρακτηριστικά της, τότε θα επικαλεστείς τον Νίτσε που είπε ότι: από δω και πέρα είναι νύχτα και θα γίνεται όλο και περισσότερο νύχτα».
Έχει λόγο ύπαρξης ο ποιητής σήμερα;
Ο ποιητής είναι ύφος και ήθος ζωής. Οι ποιητές είναι αναγκαίοι σήμερα περισσότερο από ποτέ, διότι είναι διέξοδος ζωής και έξοδος.
Κινδύνου;
Βεβαίως. Διακυβεύματος και διακινδυνεύσεως. Εάν η ζωή μας δεν είναι ταυτολογία ποίησης, τότε δεν έχει νόημα ύπαρξης. […]
[Μικρό απόσπασμα από τη συνέντευξη που δημοσιεύεται στο ενδέκατο τεύχος του περιοδικού Φρέαρ. Υπενθυμίζουμε ότι η ύλη του περιοδικού είναι εντελώς άλλη από την ύλη που δημοσιεύεται καθημερινά στην ιστοσελίδα μας.]