Στο δεύτερο μέρος του Φάουστ, ο Γκαίτε παντρεύει τον ήρωα του με την ωραία Ελένη και από την ένωση τους αυτή προκύπτει ένα παιδί, ο Ευφορίωνας, πλάσμα χαρισματικό αλλά θνησιγενές. Ο γίγαντας Γκαίτε εννοεί προφανώς πως η ένωση της κλασικής ελληνικής αρχαιότητας με το χριστιανικό ευρωπαϊκό πνεύμα δεν μπορεί να δώσει βιώσιμους καρπούς. Οι δυνάμεις που βρίσκονται κλεισμένες σε αυτά τα δύο σύμπαντα είναι τεράστιες όμως δεν μπορούν να παράξουν κάτι που θα αντέξει στο χρόνο.
Ο συγκερασμός του ελληνικού με το ευρωπαϊκό, του ανατολικού με το δυτικό είναι ένα ζήτημα που απασχόλησε – και απασχολεί – όχι μόνο τους θεωρητικούς της τέχνης αλλά κυρίως τους καλλιτέχνες και εν προκειμένω του «κατασκευαστές μουσικής», όπως θα έλεγε κι ο Στραβίνσκυ. Αυτή η σκέψη της ένωσης του δυτικού με το ελληνικό γεννήθηκε –σίγουρα από γνήσια πατριωτική φλόγα και αγνές προθέσεις– πρώτα στους επτανήσιους μουσουργούς στα μέσα του 19ου αιώνα με την γέννηση του νεοελληνικού κράτους, δημιουργώντας έντονα την επιθυμία για ένα ελληνικό μουσικό στίγμα, μια ξεκάθαρη μουσική ταυτότητα, τη δημιουργία αυθεντικής λόγιας «ελληνικής μουσικής», όπως είχαν αντίστοιχα ξεκινήσει να κάνουν πολλές ευρωπαϊκές χώρες εκείνη την εποχή με το να στηρίζονται στα δική τους λαϊκή/παραδοσιακή μουσική προκειμένου να δημιουργήσουν την αυριανή έντεχνη/λόγια μουσική τους (Ρωσία, Νορβηγία, Πολωνία κ.ά.). Μοιραία οι συνθέτες αυτοί, οι συνθέτες δηλαδή της Επτανησιακής Σχολής (Λαυράγκας, Λαμπελέτ, Σαμάρας κ.ά.), συνθέτες ουσιαστικά ιταλοτραφείς, έγραψαν μουσική ιταλικού ύφους προσπαθώντας να της δώσουν ελληνικό χρώμα είτε υιοθετώντας ελληνοπρεπή θεματολογία (σε όπερες, μπαλέτα κτλ) είτε χρησιμοποιώντας με μάλλον επιφανειακό τρόπο οικεία τους ελληνικά δημοτικά τραγούδια. Η αντίστοιχη ευρωπαϊκή μουσική παραγωγή είχε το πλεονέκτημα μιας απρόσκοπτης πορείας 3 αιώνων, μιας ομαλής δηλαδή εξέλιξης απέναντι σε μια βυζαντινή μουσική κουλτούρα που είχε μείνει στην «κατάψυξη» για 4 αιώνες. […]
[Η συνέχεια του κειμένου στο ενδέκατο τεύχος του περιοδικού Φρέαρ, που μόλις κυκλοφόρησε. Υπενθυμίζουμε ότι η ύλη του περιοδικού είναι εντελώς άλλη από την ύλη που δημοσιεύεται καθημερινά στην ιστοσελίδα μας.]
