Όταν η Γλώσσα γίνεται είδηση, μόνο ευφροσύνη μπορεί να δοκιμάζουμε όσοι στοιχειωδώς τη νοιαζόμαστε. Όταν, μάλιστα, κυκλοφορεί Λεξικό η Ακαδημία Αθηνών –τυπωμένο καλαίσθητα στο Εθνικό Τυπογραφείο–, που το υποδέχονται τα μέσα ευρείας δημοσιότητας από εντυπωσιασμένα μέχρι και ενθουσιασμένα, η αγαλλίαση κανονικά προσλαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις! Αν και μάλλον οφείλουμε τότε να κρατήσουμε μικρό καλάθι, αφού η έκρηξη δημοσιότητας δεν πηγάζει τόσο από το ξαφνικό… πάθος για τη Γλώσσα όσο από το «πιασάρικο» (λήμμα του νέου λεξικού) θέμα, διάρκειας μιας (1) ημέρας, για τον Τύπο. Αρκεί να μεταφέρουμε 2-3 ενδεικτικούς τίτλους: «Νέο λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών: «Kάγκουρας», «τηλεμαϊντανός», «μπότοξ» στα λήμματα» (Πρώτο Θέμα). «Ο κάγκουρας, το γατόνι και ο μπαχαλάκιας: Το νέο λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών» (ιστοσελίδα ANTENNA). «Νεολογισμοί και αργκό στο νέο λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών» (Το Βήμα).
Η ίδια η εκδότρια Ακαδημία, άλλωστε, έδωσε έμφαση σε αυτή την πτυχή σημειώνοντας στο δελτίο Τύπου: «Έχουν καταγραφεί 5.000 νεολογισμοί, που δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο νεοελληνικό λεξικό (π.χ. αναγνωρισιμότητα, αναρτητέος, αντικαπνιστής, αξιολογητής, γενόσημα, ιός έμπολα, αγγλ. Ebola virus, 1976, μπότοξ, πέλετ, σι ντι ες, σκάιπ, αγγλ. skype, 2003), πολλοί από τους οποίους αποτελούν διεθνισμούς υπό μορφή μεταφραστικών δανείων. Η έννοια «Χρηστικό Λεξικό», σε αντιδιαστολή με το «Ιστορικό Λεξικό», αποκτά εδώ ευρύτερη σημασία. Η Ακαδημία Αθηνών έθεσε ψηλότερα τον πήχη».
«Ψυχή», όπως συνηθίζουμε να λέμε στα μεγάλα εγχειρήματα λησμονώντας όμως και το… σώμα που τρέχει ασταμάτητα, ο καθηγητής κ. Χριστόφορος Χαραλαμπάκης, ο οποίος δηλώνει υπεύθυνος για τα πάντα, ακόμη και για την αισθητική ή και τα «λιγοστά», κατά τον ίδιο, λάθη της έκδοσης. Αναμφισβήτητα, ο διαπρεπής γλωσσολόγος επιτέλεσε συντονίζοντας τους συνεργάτες του έναν πραγματικό άθλο, όπως ισχύει σε κάθε σοβαρή και στιβαρή έκδοση λεξικού, με πρώτο κατόρθωμα εν προκειμένω την υπέρβαση των προκαταλήψεων για τον συντηρητισμό του ύψιστου πνευματικού ιδρύματος της χώρας. Παρόμοια εγκώμια είχαμε πλέξει από την ομότιτλη στήλη μας στην Ευθύνη για την έκδοση του Λεξικού Μπαμπινιώτη χαρακτηρίζοντάς τη «μνημειώδη».
Ωστόσο, αφιερώσαμε τότε σημειώματα τριών συνεχόμενων τευχών, επισημαίνοντας εντελώς δειγματοληπτικά αρκετές –κατά την κρίση μας– αδυναμίες, που κάποιες αποκαταστάθηκαν και κάποιες όχι σε επόμενες εκδόσεις. Το ίδιο προφανώς θα πράξουμε και τώρα, περισσότερο υπό μορφή αποριών. […]
[Η συνέχεια του κειμένου στο τεύχος 10, που κυκλοφορεί. Υπενθυμίζουμε ότι η ύλη του τεύχους είναι εντελώς άλλη από την ύλη που δημοσιεύεται καθημερινά στην ιστοσελίδα μας.]
