ΟΜΟΡΦΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΞΑΠΛΩΜΕΝΗ
Βγαίνω απ’ το νερό, βγαίνω απ’ τη θάλασσα και παρατηρώ μια όμορφη γυναίκα που είναι ευτυχισμένη, που είναι ξαπλωμένη δίπλα σε ένα φρέαρ, που είναι μαυρισμένη. Όλοι την βλέπουν κι υποκρίνονται πως δεν. Οι πιο γενναίοι πάνε να της πιάσουν κουβέντα αλλά εκείνη ξέρει τι έχουν κατά νου, μολαταύτα τους αφήνει να έρθουν πιο κοντά, να πλησιάσουν την ομορφιά της που δεν την κρύβει. Ανθρώπινες αδυναμίες, θα έλεγε κανείς, όμως η όμορφη γυναίκα εξακολουθεί να είναι εκεί, στην παραλία των λουομένων, στις υγρές τους σκέψεις. Υπάρχει τρισδιάστατη σε τούτο το μπλε νησί καταμεσής του Αιγαίου και συνεχίζει να είναι ξαπλωμένη δίπλα στο ίδιο φρέαρ, να είναι ευτυχισμένη και παραδομένη στην αδιασάλευτη κραταιότητα του Αυγούστου. Γι’ αυτό κι εγώ ξυπνάω ευδιάθετος από την απογευματινή μου σιέστα: ξέρω ότι η όμορφη γυναίκα είναι στην παραλία ξαπλωμένη.
Μάκης Ξυραφάκης
ΕΑΡ
Μon frère (φρέαρ μου μοναδικό), έγραφε ή έσβηνε – δεν ενθυμούμαι ακριβώς – ο Μπωντλαίρ α-Δελφικά παραφράζοντας ούτε εξήντα λέξεις αντλημένες από εαρινά φρεάτια, λες και επρόκειτο ως άλλος Οδυσσέας να καταδυθεί στο βαθύτερο εκείνο σημείο της Μεσογείου, όπου η αφρικανική πλάκα βυθίζεται κάτω από την ευρασιατική τεντώνοντας το ηδονικό τόξο του Αιγαίου, δηλαδή στο Φρέαρ της Καλυψώς.
Βίκτωρ Δράκων
11.11.2014
[Με αφορμή τον διαγωνισμό μικροδιηγήματος, συγγραφείς μάς στέλνουν και δικά τους κείμενα ζητώντας να μείνουν εκτός συναγωνισμού, τα οποία θα δημοσιεύονται με ψευδώνυμο. Τα ονόματά τους θα αποκαλυφθούν μαζί με τα αποτελέσματα. Υπενθυμίζουμε ότι μπορείτε να αποστείλετε τα δικά σας μικροδιηγήματα έως τις 8 Δεκεμβρίου. Ήδη οι συμμετοχές είναι αρκετές!]
