[…] «Θέλω η ικανότητα της αντίστασης να είναι κάτι σαν καθημερινή πρακτική: είναι οι γυναίκες που ξυπνούνε κάθε πρωί —ένα κρύο πρωινό— έξω από την πυρηνική βάση του Greenham Common και φτιάχνουν ένα φλιτζάνι τσάι —είναι σ’αυτό το επίπεδο— αυτό είναι η ικανότητα του να αντιστέκεσαι, δεν είναι κάτι αφηρημένο, είναι ένας τρόπος ζωής.
Κι αυτό που ένας τέτοιος τρόπος λέει είναι: ας κοιτάξουμε το ενεργείᾳ, ας κοιτάξουμε την ικανότητα της αντίστασης και ας μην την προσδέσουμε σε ένα πρόγραμμα, ώστε να γίνει επαχθής, γιατί εκείνο που αυτός ο τρόπος επικαλείται επίσης την ίδια στιγμή είναι η ανάγκη για μια καταφατική αντίσταση —κι αυτό δεν είναι κατάφαση για χάρη κάποιου πράγματος πέρα από την αντίσταση. Γι’αυτό ονομάζεται φιλοσοφία της απείθειας• όχι μία φιλοσοφία της επανάστασης, αλλά μια φιλοσοφία της ικανότητας να πει κανείς όχι θετικά, καταφατικά. Πρόκειται για την ανάπτυξη μιας ικανότητας αυτού το οποίο μου φαίνεται η περισσότερο καίρια και καταλυτική πολιτική πρακτική σε υψηλά γραφειοκρατούμενες κοινωνίες, οι οποίες με το διαδίκτυο προσανατολίζονται ακόμη περισσότερο προς την επίβλεψη. Και τότε το ερώτημα των σκοπών οφείλει να γίνει κατανοητό μέσα από το ερώτημα του ενεργείᾳ: σκοπός είναι η διατήρηση της ικανότητας της αντίστασης.» […]
[Η συνέχεια στην έντυπη έκδοση που κυκλοφορεί. Υπενθυμίζουμε ότι η ύλη του περιοδικού είναι εντελώς άλλη από την ύλη που δημοσιεύεται καθημερινά στην ιστοσελίδα μας. Η φωτογραφία είναι του Larry Towell.]
