Ως γνωστό, ως αστικό μύθο ορίζουμε κάθε τερατολογία που κυκλοφορεί από κάποιον και καταλήγει να γίνεται όχι μόνο πιστευτή, αλλά να ριζώνει ως βαθιά πεποίθηση σε τεράστιο αριθμό ανθρώπων, σε βαθμό που κάθε λογική προσπάθεια να αντικρουστεί η εν λόγω πεποίθηση αποτυγχάνει εξ’ ορισμού. Στο εξωτερικό για παράδειγμα πιστεύεται ότι ο Έλβις Πρίσλεϊ ζει, ή κι ο Τζιμ Μόρρισον, κάποιοι τον είδαν να ψωνίζει πατάκια από το ΙΚΕΑ, ότι η 11η Σεπτεμβρίου ήταν συνωμοσία, ότι ο άνθρωπος δεν πήγε ποτέ στο φεγγάρι, αλλά τα πλάνα με τη σελήνη γυρίστηκαν σε στούντιο. Στο εσωτερικό αντιθέτως πιστεύουμε πως μας ψεκάζουν, πως οι ξένοι σχεδίασαν το κακό της Ελλάδας, πως τα Μνημόνια τα επέβαλαν ξένες κυβερνήσεις για να εκποιήσουν τον εθνικό μας πλούτο, πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι γιος της Ντόρας και του Τέρη Χρυσού, πως οι ξένοι θα μας φάνε όλες τις δουλειές, ακόμα κι αυτές που δεν καταδέχεται να τις κάνει ο Έλληνας.
Αντίστοιχοι αστικοί μύθοι κυκλοφορούν και μεταξύ των διαφόρων επαγγελματικών ή μη ομάδων. Ας επιχειρήσουμε να δούμε μερικούς από αυτούς, οι οποίοι είναι πολύ βολικοί στο να γίνονται πιστευτοί από συγγραφείς. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων να σημειώσω εδώ, πως όντως, κάποια ή πολλά από τα παρακάτω ισχύουν, σε κάποια κλίμακα (μικρή, μεγάλη ή μεγαλύτερη), όχι όμως σε καθολική.[…]
[Η συνέχεια στην έντυπη έκδοση που κυκλοφορεί. Υπενθυμίζουμε ότι η ύλη του περιοδικού είναι εντελώς άλλη από την ύλη που δημοσιεύεται καθημερινά στην ιστοσελίδα μας.]
