«Διατί, λοιπόν, ἡττήθη ὁ ποιητής; Διατί παρεδόθη εἰς τήν διάκρισιν τῆς ἐποχῆς; Ἄς μή τοῦ ζητᾶμε περισσότερα ἀπό ὅ,τι ἠμπορεῖ νά δώσῃ. Διότι καί ὅταν ποζάρῃ ὡς ἥρως, σπανίως εἶναι πολεμιστής. Τά ὅπλα τῆς ἐποχῆς ἦσαν ἀκαταμάχητα: ἡ χίμαιρα καί ἡ δεισιδαιμονία. Καί ἡ μόδα εἶναι ἡ ἀδυναμία τοῦ ποιητοῦ…
Μόνος ἔσυρε τήν αὐλαίαν καλύπτων τούς ὁρίζοντας πού ἐστάθησαν τῶν ὑψηλῶν συλλήψεων αἱ πηγαί. Καί ἔγινε τό ἀνθρώπινον γεγονός, τό πολύ ἀνθρώπινον, μοναδική μέριμνα τοῦ στίχου. Ἡ ἱστορία, εἰς τό ἑξῆς, εἶναι γνωστή.»
Κατά τά λεγόμενα τοῦ μακαρίτη Κώστα Ρικάκη, φίλου καί συμφοιτητῆ τοῦ Καρμίρη, ὁ Ἀλέξανδρος Τσιριντάνης, Καθηγητής τῆς Νομικῆς, κεφαλή τῶν Ἀκτίνων καί, ἐπιπλέον, καλός γνώστης τῆς μεγάλης λογοτεχνίας, ἄκουγε σκιρτώντας τόν Καρμίρη νά τοῦ διαβάζει τά χειρόγραφα τοῦ δοκιμίου. Δικαιολογημένο σκίρτημα. Στό περιοδικό εἶχαν δημοσιευτεῖ κριτικά καί θεωρητικά κείμενα γιά τή λογοτεχνία, τήν ἑλληνική καί τήν ξένη, ἀλλά τό δοκίμιο τοῦ Καρμίρη ἦταν rara avis γιά τίς Ἀκτῖνες. […]
Ὥς τώρα δέν ἔτυχε οὔτε μιά φορά νά συναντήσω κάποια μνεία τοῦ δοκιμίου καί χαίρομαι πού τό Φρέαρ ἀνασύρει ἀπό βυθούς λήθης ἕνα καταποντισμένο γραφτό, πού ἔμεινε δίχως συνέχεια ἀλλά δέν πρέπει νά χαθεῖ.
N.Δ.T.
[Η ποίησις και τα είδωλα, κείμενο του Ν.Ι. Καρμίρη που δημοσιεύτηκε το 1954 σε συνέχειες στο περιοδικό Ακτίνες, κυκλοφορεί με πρόλογο του Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλου και επίλογο του Δημήτρη Αγγελή. Εστάλη ως δώρο στους συνδρομητές του περιοδικού και κυκλοφορεί πλέον ξεχωριστά στα βιβλιοπωλεία (σ. 62, 5 ευρώ). Το σχέδιο του εξωφύλλου φιλοτέχνησε ο Αλέκος Κυραρίνης ειδικά για την έκδοση αυτή.]
