Σαν σήμερα, πριν από 73 χρόνια, η Βιρτζίνια Γουλφ έθεσε τέλος στη ζωή της, αφήνοντας το παρακάτω γράμμα στον σύζυγό της, Λέοναρντ.
28 Μαρτίου 1941
Πολυαγαπημένε μου,
Νιώθω μέσα μου με σιγουριά πως και πάλι τρελαίνομαι. Νομίζω πως δε μπορούμε να υποστούμε άλλη μια από εκείνες τις τρομερές στιγμές. Κι αυτή τη φορά δεν θα συνέλθω. Αρχίζω ν’ ακούω φωνές και δε μπορώ να συγκεντρωθώ. Έτσι, λοιπόν, θα κάνω αυτό που νομίζω είναι καλύτερο. Μου έδωσες τη μεγαλύτερη δυνατή ευτυχία. Υπήρξες για μένα, με κάθε τρόπο, όσα μπορεί κανείς να υπάρξει. Δεν πιστεύω πως δυο άνθρωποι θα μπορούσαν να ήταν πιο ευτυχισμένοι, μέχρι να έρθει τούτη η τρομερή ασθένεια. Δε μπορώ πλέον να το αντέξω. Ξέρω ότι σου καταστρέφω τη ζωή, ότι χωρίς εμένα θα μπορούσες να δουλέψεις. Και θα το κάνεις, το ξέρω. Βλέπεις, ούτε αυτό δε μπορώ να γράψω αξιοπρεπώς. Δε μπορώ να διαβάσω. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι χρωστώ την ευτυχία μου σε σένα. Υπήρξες απίστευτα υπομονετικός και καλός μαζί μου. Θέλω να το πω αυτό –όλοι το γνωρίζουν. Αν θα μπορούσε κάποιος να με έχει σώσει, αυτός είσαι εσύ. Φαίνεται πως τα πάντα μ’ έχουν εγκαταλείψει, εκτός από τη βεβαιότητα της καλοσύνης σου. Δε μπορώ να συνεχίζω να σου καταστρέφω τη ζωή.
Δεν πιστεύω πως δυο άνθρωποι θα μπορούσαν να έχουν υπάρξει τόσο ευτυχείς, όσο εμείς οι δύο.
Β.
[Μετάφραση: Ούρσουλα Φωσκόλου]
