Με το αριστερό χέρι αναδεύει προσεκτικά την κατσαρόλα· θωρακίζει το κοτόπουλο, το αφαιρεί· προσθέτει ψιλοκομμένα λαχανικά και κρεμμύδι, τσιγαρίζει ελάχιστα. Με το δεύτερο χέρι κρατάει στην αγκαλιά της το παιδί, χαϊδεύοντας απαλά τα τρυφερά μέλη. Ξαναπροσθέτει το κρέας· σβήνει με κρασί, περιχύνει με φρεσκοτριμμένη ντομάτα και περιμένει να πάρει βράση. Το τρίτο χέρι ματαιοπονεί θωπεύοντας ελαφρώς τον μισοκοιμισμένο ερωτισμό Εκείνου. Το τέταρτο ταΐζει το σκυλί. Το πέμπτο απλώνει ρούχα. Θυμάται στο και πέντε να χαμηλώσει τη φωτιά και να σκεπάσει. Θέλει να βάλει και τα μπαχαρικά να τελειώνουμε· αλλά αντιστέκεται –κυρία. (Του εαυτού της για τους άλλους). Το έκτο χέρι διορθώνει μανιωδώς εργασίες εξαμήνου. Το έβδομο βάφει τα νύχια της για αύριο, και το όγδοο σκρολάρει μεταξύ αγγελιών σε αναζήτηση πρόσθετου εισοδήματος. Αιφνιδίως διαπιστώνει ότι κανένα χέρι δεν υπάρχει να βγάλει την τρίχα που της καρφώνει το μάτι. Και ότι δεν απομένουν χέρια για σιδέρωμα, λαϊκή και σούπερ μάρκετ.
Ισορροπεί επιδέξια πάνω στα τακούνια της χωρίς να την προβληματίζει το εφαρμοστό –αγορασμένο στις εκπτώσεις– φόρεμα, που αγκαλιάζει κολακευτικά τις καλοσμιλεμένες –από, ενίοτε τραυματικές, εργατοώρες γυμναστηρίου– καμπύλες της. Οι οποίες –παρ’ όλα αυτά– αρνούνται πεισματικά να χωρέσουν στο σωστό νούμερο παντελόνι.
Το σκυλί γαβγίζει· το παιδί τρομάζει και βάζει τα κλάματα, Εκείνος έχει φύγει για δουλειά, το πιπέρι ανοίγει και πέφτει ολόκληρο μέσα στην κατσαρόλα. Με μουτζουρωμένες τις εργασίες και τα νύχια, τα νεύρα κρόσσια και καμία επαγγελματική προοπτική, ταχταρίζει το παιδί να ησυχάσει. Στα δικά της μάτια πολυετής και αμετάκλητη ανομβρία. Τρία-δύο-ένα: χαμογελάστε, παρακαλώ!
«Πότε θα του κάνετε ένα δεύτερο να έχει παρέα;» Η γειτόνισσα. Η μάνα της. Κι επίσης: ένας φίλος! Καταπίνοντας ένα κουβάρι ενοχές, το τρίτο για σήμερα, παραδίδει το παιδί στο σχολικό και ξεκινάει δουλειά.
Όταν γυρίσουν θα είναι πτώμα, θα μετανιώσει τις άτονες αγκαλιές, τα μισοσβησμένα χαμόγελα, τις φωνές που της θυμίζουν τη μάνα της, φοβίζουν το παιδί και το σκυλί, εκνευρίζουν Εκείνον. Θα το βάλει για ύπνο ξεχνώντας να του χαϊδέψει τα μαλλιά και αθετώντας την υπόσχεση να μείνει λίγο ακόμα.
Θα αφήσει τον σκύλο με μισή βόλτα, Εκείνον με το σχήμα της απουσίας, και τον εαυτό της χωρίς μπάνιο. Θα σβήσει στον καναπέ για να συρθεί ήσυχα στο κρεβάτι.
Αύριο
έχει μεγάλη μέρα.
[Πρώτη δημοσίευση στο Φρέαρ].
