…Αργά πήρα το δρόμο της επιστροφής. Τα βήματά μου τα πρώτα μιας άλλης ζωής. Σε τι ζωή οδηγούν τα βήματα ενός νεκρού; Σαν έφτασα στο δώμα, δεν κάθισα μέσα. Στον εξώστη βγήκα. Προσπάθησα να ανοίξω τα μάτια μου πάλι. Κοίταξα ολόγυρα τον κόσμο, μα τον βρήκα ξένο. Μόνο σκιές διέκρινα μπροστά μου και το πέπλο εκείνο που τον καλύπτει. Χλομό φεγγάρι, άρρωστο φως. Μια ψύχρα διαπέρασε το κορμί μου. Μια ψύχρα, τόσα χρόνια μετά, που δε λέει να φύγει. Ντύθηκα τη μοναξιά. Άναψα τσιγάρο. Δεν το έβαλα στα χείλη. Απέμεινα να κοιτάζω τους στροβίλους του καπνού. Ποια η υπόστασή τους, πώς λικνίζονται, και ύστερα πώς στο σύμπαν παραδίνονται. Σαν από το τίποτα φτιαγμένοι. Και όμως όχι. Είναι ό,τι πιο σημαντικό έχει η ύλη. Ό,τι της απομυζά η φωτιά και αφήνει αποκαΐδια. Και εγώ με μια φωτιά είχα ανταμώσει. Πού να στροβιλιζόταν ο δικός μου ο καπνός; Σε ποιους Θεούς θυσία είχα γίνει;…
⸙⸙⸙
[Προδημοσίευση από το βιβλίο Η μέρα που άρχισε έχει ήδη τελειώσει που θα κυκλοφορήσει τις επόμενες ημέρες από τις εκδόσεις Ενύπνιο. Ζωγραφική: John Frederick Kensett. Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα του τρίτου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]
