frear

Δημοτικόν Βρεφοκομείον εν Πάτραις – του Πολύβιου Ν. Προδρόμου

Δεν το σκοτώνω το παιδί, σου λέω! Δεν πρόλαβε ν’ αποσώσει το λόγο της και το δουλεμένο στα χωράφια χέρι τής μάνας της έσκασε στα μελίγγια της. Βούλωσέ το, μη μας πιάσει στο στόμα του το χωριό! Ο αδελφός της ο μεγάλος, σαν ερχόταν το βράδυ μεθυσμένος από το καφενείο, της τραβούσε κλωτσιά στα λαγόνια για να της το ρίξει. Εσύ και το μούλικό σου δεν έχετε θέση εδώ! Κι όσο τη χτυπούσαν κι όσο την πότιζαν μαντζούνια για να της πέσει το παιδί, τόσο εκείνο, σα να καταλάβαινε, κρατιόταν από τα σπλάχνα της σφιχτά. Μάζεψε δυο πράγματα και κατέβηκε στην πόλη. Εκεί δεν θα την ήξερε κανένας. Έμενε σε μια θεια, χήρα και άκληρη, στην Πάνω Πόλη. Δε μπορείς να το μεγαλώσεις μόνη σου, της έλεγε, ούτε λεφτά έχεις, ούτε άντρα ούτε τίποτα. Πόσο πρόστυχα λόγια για να σε κάνουν να σκοτώσεις τον κόσμο όλο. Σαν έρθει εκείνη η ώρα θα δούμε θεια, της απαντούσε και έβαζε τα χέρια της τρυφερά πάνω στην κοιλιά της, το χάιδευε και του ‘λεγε γλυκόλογα και κανακέματα. Όλα έγιναν στα γρήγορα και στα μυστικά. Μια γριά μαμή τη βοήθησε να ξεγεννήσει. Το αφαλόκοψε, το σπαργάνωσε και της το ‘βαλε στο βυζί. Η πρώτη γουλιά που ήπιε ήταν το δάκρυ τής μάνας του. Μόλις σαράντισε και γύρισε σπίτι, έχοντας αποκάμει από τη φροντίδα του μωρού, αποκοιμήθηκε κρατώντας το στην αγκαλά της. Πού το’ριξες το παιδί, θεια; Πού το πήγες; Τι έκανες στο παιδί μου; Άντε τώρα κι εσύ δυνάμωσες, το σπίτι είναι μικρό, δεν μας χωράει και τις δύο.

Λένε πως, μέχρι και σήμερα ακόμη, βλέπουν μια γυναικεία φιγούρα τα βράδια να τριγυρνάει στην Πάνω Πόλη των Πατρών, στη γωνία Σωτηριάδου και Παντοκράτορος, να νανουρίζει σπάργανα στην αγκαλιά της και να τα γλυκοφιλάει, για να μη μείνει αναγκάλιστο και αναφίλητο το παιδί της εκεί που βρίσκεται.

[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Ζωγραφική: Pablo Picasso. Δείτε τα περιεχόμενα του δεύτερου ηλεκτρονικού μας τεύχους εδώ.]

Σε λίγο καιρό κοντά σας με νέο ηλεκτρονικό τεύχος στο mag.frear.gr

Mag.frear.gr – Τα ηλεκτρονικά μας τεύχη