Τα καταστήματα ήταν στολισμένα γιορτινά και ολόφωτα, αλλά ακόμα κλειστά. Σ’ ένα σκοτεινό σοκάκι, μια κοπέλα περίπου 20 χρόνων, βρώμικη, με βλέμμα απλανές, είναι καθισμένη στο πεζοδρόμιο οκλαδόν και κρατά στην αγκαλιά της ένα βρέφος λίγων μηνών.
Κανείς από τους περαστικούς δεν της δίνει σημασία, όλοι είναι βυθισμένοι στις σκέψεις τους, και πολλοί τρομαγμένοι φορούν μάσκες και απομακρύνονται βιαστικά. Και εγώ αναρωτιέμαι αν θα τα καταφέρει και φέτος το θείο βρέφος. Ο Ηρώδης έχει μεταλλαχθεί, είναι πιο επικίνδυνος από κάθε άλλη φορά.
Μια γυναίκα ντυμένη με φως, δίχως μάσκα πλησιάζει την διανοητικά καθυστερημένη ζητιάνα με το παιδί της. να τάπερ με ζεστή κρεατόσουπα, λίγα μελομακάρονα, ένα μπιμπερό με ζεστό γάλα και μια μάλλινη κουβέρτα είναι το θαύμα των Χριστουγέννων.
Καλά Χριστούγεννα, ακούγεται μια φωνή από το πουθενά!
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα του πρώτου μας ηλεκτρονικού τεύχους εδώ.]
