Την ζωή κοίτα!
Πώς θα ‘πρεπε
και όχι
όπως την έχεις.
Κι ας σε λένε
μανιασμένο.
Όλα
σου λέω
ένα ψέμα.
Κι εκεί
(εκεί ακριβώς!)
θα βρεις
την αλήθεια σου.
Γαβγίζουν
τα σκυλιά
πιστέ μου φίλε.
Σάντσο! Μα το κρασί,
κάπου φθάσαμε.
Άσε με μένα,
τους γίγαντες να πολεμώ.
Κι εσύ στην άκρη
προσευχήσου
να σε ευλογήσει
το αλάτι της ζωής.
[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ. Δείτε τα περιεχόμενα της έντυπης έκδοσης εδώ.]
